voordelen

Welke voordelen brengt het vasten met zich mee?

Het vasten in de maand Ramadan heeft voor de mens, zowel materieel als spiritueel, veel voordelen. Het vasten is als een belangrijk medicijn, een materiële en spirituele dieet voor de mens. Wanneer de menselijke lust alle vrijheid heeft wanneer het aankomt op het eten en drinken, zal dit voor de betreffende persoon zowel materieel als medisch schadelijk zijn. Daarnaast zal het ook de spiritualiteit van iemand vergiftigen, wanneer deze alles opeet zonder onderscheid te maken tussen halal en haram. In een dergelijke situatie zal het voor de menselijke lust moeizaam zijn om het hart en de ziel te gehoorzamen. En deze lust zal uiteindelijk de controle krijgen over de persoon.

Voor sommige heiligen (awliya) speelde ascetisme, dat wil zeggen het verminderen van eten en drinken en de tijd doorbrengen met aanbidding, een belangrijke rol bij het disciplineren van de menselijke lust. Het vasten in de Ramadan is ook een soort van ascetisme, wat ons helpt om onze lusten te disciplineren en ons te leren om de waarheden te gehoorzamen.

De maag, die normaal gesproken continu eten na eten moet verwerken, krijgt op deze manier wat tijd om te rusten. Door de bevelen van Allah op te volgen, middels het verlaten van het eten en drinken wat halal is, zal de ziel en de lust makkelijker overtuigd raken om te luisteren naar de bevelen om zich te onthouden van haram. Op deze manier zal je spiritualiteit ook geordend raken.

Aan de andere kant worden de meeste mensen vaak blootgesteld aan honger. Voor geduld en tolerantie hebben zij behoefte aan honger en ascetisme, wat een vorm van training is. Het vasten inde maand Ramadan is een ascetisme en een training die ons leert om, in een gemiddeld 15 uur durende periode van honger, geduld te hebben. Dit betekent dus dat het vasten ook een medicijn is voor ongeduldigheid en intolerantie; eigenschappen die de menselijke last laat toenemen.

De mens heeft een hoop materiële en spirituele organen die in verbinding staan met de maag. Wanneer deze maag niet één maand per jaar overdag kan rusten, zullen de andere organen die in verbinding staan met de maag, de individuele aanbiddingen vergeten en het druk hebben met het eten en drinken. Om deze reden hebben heiligen (awilya) van oudsher het verminderen van eten en drinken geprefereerd om op deze manier spiritueel te kunnen stijgen.

Middels het vasten in de maand Ramadan zullen de bedienden van het lichamelijke fabriek begrijpen dat ze niet geschapen zijn om slechts te eten en te drinken. Als vervanger van de materiële en inferieure vermaak van het lichaam, zal het menselijke ziel en de spirituele aardigheid smaak krijgen van de engelachtig en spirituele vermaak in de maand Ramadan. Dit is de reden waarom gelovigen in de Ramadan, afhankelijk van hun graad, verschillende soorten verlichting (noer), productiviteit en spirituele gelukzaligheid verkrijgen. Voor het hart, de ziel, het verstand en andere geheimzinnige segmenten, zullen er in deze gezegende maand door middel van het vasten, vele spirituele productiviteit en stijgingen zijn.

Wat zijn de spirituele voordelen van het vasten?

Het belangrijkste doel van spiritualiteit in de islam, is het ontwikkelen van een intieme en persoonlijke nabijheid tot Allah. Hoewel de leerstellingen van de islam een moslim over een breed pad naar Allah leiden, bieden de vijf zuilen een structuur om het pad over te steken en de obstakels tussen een moslim en Allah weg te nemen.

Terwijl de sjahada, de geloofsbelijdenis, ons van eindige en onechte meesters bevrijdt, maken de salât, de rituele gebeden, ons los van wereldse zaken. De zakât bevrijdt ons van de kwellingen van materiële rijkdom en de haddj, de bedevaart, vormt een middel om ons te bevrijden van de last van zonden en racisme of nationalisme. Sawm, vasten bevrijdt de gelovige tenslotte van fysieke verlangens en emotionele impulsen.

Wat op sommigen overkomt als een zichzelf opgelegde beproeving, is in werkelijkheid een diepgaande menselijke ervaring. Vasten spreekt een fundamentele zwakheid in het menselijke zelf aan – de neiging direct op een impuls te reageren. De voortdurende oefening in wilskracht om zich van eten, drinken of seksuele gemeenschap te onthouden, terwijl het lichaam het menselijke zelf voortdurend impulsen geeft, betekent dat de wil beheerst wordt. Vasten heeft niet alleen te maken met honger en dorst hebben; het is ook een strijd van het menselijke zelf om niet aan destructieve impulsen toe te geven. Profeet Mohammed (vzmh) heeft gezegd: “Als iemand tijdens het vasten niet van liegen en handelen op basis van leugens afziet, hoeft hij zijn eten en drinken ook niet op te geven van Allah.” Het belangrijkste voordeel dat vasten oplevert, is dan ook het bedwingen van alle onbewuste lichamelijke impulsen. Op deze manier komt men los van de totale afhankelijkheid van deze verlangens en impulsen, wordt deze omgezet in een relatieve afhankelijkheid en wordt men alleen nog door Allah geleid, wat de gelovige dichter tot Allah brengt.

Het belangrijkste spirituele nut dat vasten oplevert, is dan ook het trainen van de wilskracht en het verwerven van de zelfbeheersing die nodig is om succes te hebben op elk gebied van ons leven. 30 Opeenvolgende dagen vasten versterkt werkelijk de wilskracht en maakt zelfbeheersing tot een gewoonte; dit geldt in die mate, dat de meeste mensen aan het einde van Ramadan het gevoel hebben nog steeds te vasten. De positieve invloed die van een dergelijk sterke wilskracht uitgaat, strekt zich uit naar elk gebied van het leven. Het is belangrijk dit net verworven vermogen het gehele jaar, tot aan de volgende Ramadan vast te houden. De Heilige Profeet (vzmh) had de gewoonte om buiten Ramadan om, iedere week op maandag en donderdag te vasten. Hoewel dit niet verplicht werd, raadde hij moslims aan hetzelfde te doen of een ander patroon van regelmatig vasten te ontwikkelen.

In de jaren ’60 werd op een kleuterschool op de campus van de Universiteit van Stanford een interessant experiment uitgevoerd. Er werd getest of vierjarigen het vermogen hadden om een verleiding te weerstaan. Terwijl men een marshmallow in een kamer legde, werd tegen het kind gezegd dat het de marshmallow meteen mocht opeten, maar dat als het zou wachten tot de proefleider terug zou komen van een boodschap, het kind er twee mocht hebben. Een aantal kinderen wachtte op twee marshmallows, terwijl anderen hem meteen opaten. Dezelfde kinderen werden 14 lang gevolgd, om te zien hoe ze zich in het leven zouden redden.

Degenen die als vierjarige de verleiding hadden weerstaan, bleken als adolescenten sociaal competenter, over grotere persoonlijke effectiviteit te beschikken, assertiever te zijn en beter in staat om met de frustraties van het leven om te gaan. Ongeveer een derde van degenen die de marshmallow direct opaten, bleken minder van deze kwaliteiten te bezitten en een relatief meer verstoord psychologisch beeld te delen. Verrassender nog, was dat degenen die als vierjarige geduldig gewacht hadden, betere studenten waren dan degenen die direct op hun impuls gehandeld hadden. Hun SAT (Scholastic Aptitude Test, red.) scores waren verbazingwekkend hoger. Wellicht is weerstand bieden aan impulsen de belangrijkste psychologische vaardigheid die er is. Aangezien alle emoties, tot het volgen van een of andere impuls leiden, vormt dit de basis van alle emotionele zelfbeheersing. (Coleman, Daniel, Emotional Intelligence [Emotionele Intelligentie], Bloomsbury, Londen (1996), pp. 81-82.)

Uiteraard is iemands opvoeding tijdens de kinderjaren van grote invloed op het vermogen tot zelfbeheersing. Als onze ouders alles doen wat we willen en ons alles geven waar we om vragen, zullen we weinig zelfbeheersing hebben. Gelukkig kan de Islamitische praktijk van het vasten deze negatieve conditionering uit de kindertijd doorbreken.

Welke wereldse voordelen brengt de salât met zich mee?

De dagelijkse verplichte gebeden (salât) vormen de hoeksteen van de religieuze praktijk van de islam. Profeet Mohammed, vrede zij met hem, was zeer aandachtig waar het zijn gebeden betrof en hij moedigde moslims aan ze te verrichten. Alhoewel de gebeden voor Allah gedaan worden, zijn de verplichte gebeden nuttig voor de persoonlijke en sociale ontwikkeling van een moslim.

• Het tijdens de dagelijkse gebeden gedenken van Allah stelt mensen in staat de Goddelijke aanwezigheid te voelen en te ontwikkelen, en waaruit een intiemere directe relatie met God voortkomt. Profeet Mohammed, vrede zij met hem, zei: “op het moment van prosternatie, is men het dichtst bij Allah.”

• Salât is de beste vorm van aanbidding. Het zorgt er dan ook voor dat mensen de spirituele toewijding verwerven om zich te verbinden aan het verwezenlijken van het doel van hun schepping, dat het kennen en aanbidden van Allah is.

• Het ontwikkelt het bewustzijn om in aanwezigheid van Allah te zijn en voorkomt het begaan van zondige daden.

• Alle verplichte gebeden worden (indien mogelijk) in groepen verricht, waarbij rijen worden gevormd zodat de schouders van mensen elkaar raken. Op deze manier worden sociale cohesie en solidariteit tot stand gebracht binnen de gemeenschap. Het vrijdag-, Eid- en Ramadangebed worden altijd in congregatie verricht. Deze manier van bidden bevordert tevens direct contact tussen alle moslims.

• De concentratie en meditatie tijdens de gebeden maken het hoofd leeg. Op vaste tijden op de dag een pauze nemen, voorkomt het opbouwen van stress. Daarnaast bevordert het de vaardigheid van het effectief benutten van de tijd.

• Het (met water) wassen voor het gebed, reinigt de externe lichaamsdelen. Daarnaast verwijdert het de statische elektriciteit van het lichaam en geeft het verlichting en een goed gevoel.

• De fysieke bewegingen tijdens het gebed rekken alle spieren in het lichaam en voorzien in de vitale beweging van de gewrichten, wat artritis kan voorkomen.

Wat zijn de voordelen van het geloof in het hiernamaals?

Na het geloof in Allah (God) is geloof in de Verrijzenis het belangrijkste middel om een vredevolle sociale orde te verzekeren. Wie niet gelooft dat hij op een dag ter verantwoording zal worden geroepen voor wat hij in de wereld heeft gedaan, zal geen eerlijk en rechtvaardig leven leiden, dit kan niet worden verwacht. Maar iemand die altijd handelt in de overtuiging dat hij zich tegenover God moet verantwoorden bij de Oordeelsdag, in het andere leven, zal zeker gedisciplineerd en rechtvaardig leven. De Koran verklaart: ‘In wat een situatie gij ook verkeert, welk deel van de Koran gij ook citeert, welke daad gij ook verricht, Wij zijn er getuige van als gij er helemaal in opgaat. Nog niet het gewicht van een atoom in de aarde en in de hemel ontsnapt aan uw Heer, noch is er niets smaller of groter, of het is opgetekend in een Duidelijk Boek.’ (Yunus, S10, A61)

Wat we dus ook doen, weinig of veel, wordt door de nobele engelen opgetekend. Zij zijn daarvoor aangesteld. Bovendien weet God alles en is Hij zich helemaal bewust van al onze daden, bedoelingen, gedachten en inbeeldingen. Een individueel persoon die leeft in het volle bewustzijn van deze kennis zal echte vrede en geluk vinden in beide werelden. Een familie en een gemeenschap die bestaat uit dergelijke mensen, leeft als in het Paradijs.

Geloof in de Verrijzenis verhindert de jongeren om een verknoeid leven te leiden en doet hoop groeien in de harten der ouderen die dichter bij het graf komen met elke dag die voorbijgaat. Het is ook het geloof in de Verrijzenis die de kinderen de kracht en de taaiheid geeft om de dood van geliefden te kunnen dragen. Een kind dat gelooft dat het in een betere wereld verenigd zal worden met de geliefden die gestorven zijn, vindt echte troost in het geloof in de Verrijzenis. Iedereen, ouderen en jongeren, mannen en vrouwen, rijken en armen, heeft evenveel behoefte aan de Verrijzenis als aan lucht, water en brood.

Geloof in de Verrijzenis betekent dat er vrede wordt opgenomen. Hiervoor moeten intellectuelen, die de vrede en de zekerheid willen bevorderen in het openbare leven, dit geloof benadrukken. Zij die overtuigd zijn van de juistheid van de volgende Koran verzen: ‘Wie iets goed doet, met het gewicht van een atoom, en wie iets slechts doet, met het gewicht van een atoom: verantwoording zal volgen.’ (al-Zilal, S99, A7-A8) leeft een verantwoordelijk leven. Een gemeenschap die is samengesteld uit dergelijke mensen, zal echte vrede of geluk vinden. Als gij dit geloof inprent in de harten van jonge mensen, dan zullen zij niet langer een schadelijk element zijn in de maatschappij en stellen zij hun energie ten dienste van hun natie en de mensheid.

Kinderen zijn zeer gevoelig en kwetsbaar. Zij zijn zeer onder de indruk van tegenslagen en gemakkelijk aangedaan door wat hen en hun familie overkomt. Als zij een familielid verliezen, als zij wees worden, dan doet dit hun leefwereld verduisteren en werpt hen in groot verdriet en wanhoop. Dus, wat buiten het geloof in de Verrijzenis, geloof in vereniging met de geliefden die uitgeweken zijn naar het Hiernamaals, kan troost bieden voor het verlies van ouders, broers en zussen en vrienden? Alleen als een kind overtuigd is dat zijn of haar geliefde is heen gevlogen naar het Paradijs, naar een veel beter leven dan dit leven en dat ze op een dag opnieuw bij elkaar zullen zijn, zal hij of zij echte troost vinden om de wonde der scheiding te laten genezen, die door de dood is geslagen.

En wat de ouderen betreft, welke vergoeding kan er bestaan voor hun voorbije jaren, hun kindertijd en hun jeugd die ze reeds achter zich hebben gelaten? Hoe kunnen zij getroost worden voor het verlies van hun geliefden, hun vrienden, hun echtgenoten, kinderen of kleinkinderen die hen reeds naar de andere wereld zijn voorgegaan? Hoe kan de doodsangst van hun harten worden verwijderd als het graf elke dag dichterbij komt? Hoe kunt ge hen de dood laten vergeten die ze zo diep voelen? Is het mogelijk om hen te troosten met steeds nieuwe levensvreugde? Slechts als gij hen hebt overtuigd dat het graf, dat als een draak verschijnt, met wijd open muil, eigenlijk een deur is naar een andere, betere wereld, of eenvoudigweg een mooie wachtkamer is om deze wereld te bereiken, dan kan er een vergoeding zijn voor alles wat ze reeds hebben verloren.

In zijn onnavolgbare stijl, vertolkt de Koran de gevoelens van de ouderen, doorheen de tong van de Profeet Zacharias: ‘Dit is een vermelding van de Genade van uw Heer, voor uw dienaar Zacharis: Toen hij Hem aanriep met een eerlijke, geheime aanroeping en zegde: ‘O Heer, bij beenderen zelf zijn rot geworden en mijn hoofd draagt glanzend grijs haar. Mijn Heer! Ik heb nooit getwijfeld in mijn gebed naar U!’ (Maryam, S19, A2-A4)

Hij vreesde dat zijn verwanten niet trouw genoeg zouden zijn aan zijn opdracht, na zijn dood. Daarom vroeg de Profeet Zacharias, vzmh, zijn Heer voor een zoon, een erfgenaam en vervuller van zijn opdracht, met deze hartverscheurende oproep. Dit is in feite de schreeuw van alle oude mensen. Geloof in God en de Verrijzenis geeft de ouden het goede nieuws: ‘Wees niet bang voor de dood, het is geen eeuwige uitwissing. Het is enkel een wisseling van werelden, een ontlasting van de vermoeiende taken van dit wereldse leven en een toegangsbewijs naar een eeuwige wereld waar alle soorten schoonheden en zegeningen op u wachten. De Genadevolle Ene Die u in deze wereld heeft gezonden en u hier zolang in leven heeft gehouden gedurende zo lange tijd, zal u niet alleen laten in de duisternis van het graf en de duistere gangen, die openen op een andere wereld. Hij zal U naar Zijn Aanwezigheid loodsen en u een eeuwig, gelukkig leven voorbereiden. Hij zal u zegenen met de overvloed van het Paradijs. Het is alleen in dit goede nieuws dat de ouderen echte troost zullen vinden en de dood met een glimlach zullen verwelkomen.

De mens heeft een unieke plaats tussen de schepsels. Hij werd geëerd met vrije wil om het eigen leven te kunnen ordenen. Deze vrije wil is de uiting van de Goddelijke Genade. Bij goed gebruik hiervan en het verrichten van goede daden, zal hij beloond worden met de vruchten der Genade. Geloof in de verrijzenis is een uiterst belangrijke en overtuigende factor die de mens aanspoort om de vrije wil op de juiste manier te gebruiken en af te zien van zondige daden en van het schaden van anderen.

Zoals is verteld door Sahl ibn Sa’d, werd Gods Boodschapper, vzmh, ingelicht over een jongeman die zichzelf dagenlang in huis opsloot. De Boodschapper, vzmh, ging deze jongeman bezoeken. Toen hij de Boodschapper onverwacht voor hem zag, wierp hij zich in zijn armen en stierf op datzelfde ogenblik. De Boodschapper zei tegen de omstanders:

‘Leg het lichaam van jullie vriend af. Vrees voor de Hel beangstigde hem sterk. Ik zweer bij Hem in Wiens hand het leven is, dat God hem zeker voor de Hel zal behoeden.’ (Ibn Kathir, Tafsir, 3, 539; geciteerd uit ‘Tarikh al-Dimashq door Ibn ‘Asakir.)

De Koran verklaart: ‘Zij die vrezen om voor hun Heer te staan en de lichamelijke verlangens afwenden, zeker, het Paradijs zal hun verblijf zijn.’ (al-Nazi’at, S79, A40-A41)

In een ‘Hadith Qudsi’ zegt God: ‘Ik zal geen twee zekerheden verenigen, noch twee angsten’ (Kanz al-Ummal; 3.141, Hadith nr. 5878)

Dit betekent dat degenen die Zijn straf vrezen terwijl ze in deze wereld zijn, tegen Zijn woede beveiligd zullen zijn in het Hiernamaals. Zij die zich tegen Zijn woede beveiligd wanen in deze wereld, kunnen er niet van gered worden in het Hiernamaals.

Toen hij op een keer een jongeman zag die protesteerde en zich moedig verzette tegen een onrecht, zie Kalief Umar: ‘een volk dat geen jongeren meer telt is tot de ondergang gedoemd’. De jongeren hebben een energie om dingen om te vormen. Als gij de jongeren deze energie laat verspillen in bijkomstigheden en buitenissigheden, dan ondermijnt gij de toekomst van de natie. Geloof in de Verrijzenis verhindert de jongeren om wreedheden te begaan en hun energie te verknoeien op voorbijgaande pleziertjes. Het leidt hen naar een gedisciplineerd leven en een nuttig, deugdzaam burgerschap in de maatschappij.

Geloof in de Openbaring is een bron van troost, ook voor de zieken. Een gelovige patiënt, die aan een ongeneeslijke ziekte lijdt, denkt: ‘Ik ga sterven, niemand kan mij nog genezen of langer laten leven. Gelukkig weet ik dat ik naar een plaats zal gaan waar ik voor eeuwig mijn gezondheid en mijn jeugd zal terugvinden, iedereen is immers voorbestemd om te gaan. Het is door een dergelijk geloof dat de geliefde dienaren van God, de Profeten en de heiligen, de dood hebben verwelkomd met een vreugdevolle glimlach. De laatste der Profeten, Mohammed, vzmh, sprak tijdens de laatste minuten van zijn leven: ‘O God!, ik verlang naar het eeuwige gezelschap in de eeuwige wereld.’ Hij had zijn Gezellen een dag eerder ingelicht: ‘God heeft aan één van Zijn dienaren de keuze gelaten tussen het genot van de schoonheden van deze wereld, zolang hij wilt en dat wat bij God is. De dienaar koos wat bij Hem is.’

De dienaar die overbleef om te kiezen tussen de wereld en het Hiernamaals was de Boodschapper zelf. De Gezellen begrepen wat hij bedoelde en barstten uit in tranen.

Op dezelfde manier boog Kalief Umar zich voor God neer, toen hij reeds regeerde over een uitgestrekt gebied van de westelijke grenzen van Egypte tot de hooglanden van Centraal-Azië. Hij zuchtte: ‘Ik ben niet langer in staat om mijn verantwoordelijkheid te vervullen. Laat mij sterven en neem mij mee naar Uw Aanwezigheid.’ Het was het verlangen om naar de andere wereld te gaan, de wereld der eeuwige schoonheden, en de zegening met de visie van de eeuwig Mooie Ene, die de Profeet, Umar en talloze andere Moslims ertoe aanzette om de dood te verkiezen boven het leven in deze wereld.

De wereld is een mengeling van goed en kwaad, juist en verkeerd, het mooie en het lelijke, de onderdrukker en de onderdrukte. Vele verkeerde zaken worden niet opgemerkt en vele onrechtvaardig behandelde mensen kunnen hun rechten niet terugwinnen. Het is alleen het geloof in de Verrijzenis in een andere wereld, waar rechtvaardigheid zal heersen, wat de onderdrukten en de onrechtvaardig behandelden zal troosten. Het is ook dit geloof dat hen zal verhinderen om wraak te zoeken tegen hun onderdrukkers. Op dezelfde manier zullen diegenen die aan ziekten en aandoeningen lijden, troost vinden in het geloof in de Verrijzenis. Zij geloven dat wat hen ook overkomt, hun zonden uitwist en alle goederen die zij verloren zijn in natuurrampen zullen hen in het Hiernamaals teruggegeven worden. In het hiernamaals krijgen ze hiervoor een beloning alsof ze de verloren goederen als aalmoes hadden gegeven.

Geloof in de Verrijzenis zal een huis ook in een Paradijselijke tuin veranderen. In een huis waarin de jongeren hun genot nastreven, zal geen aandacht worden gegeven aan religieuze gevoelens en praktijken, de ouders zullen bezig zijn met zich te verrijken en met alle fantasieën van het leven. De grootouders zullen naar een armentehuis worden gestuurd of voor hun troost aangewezen zijn op schoothondjes of katten. Die moeten dan de liefde vervangen die ze van hun kinderen en kleinkinderen moesten krijgen. In een dergelijk huis krijgen de ouderen geen respect en is het leven een zware last om te dragen. Het geloof in de Verrijzenis zal iedereen aan de eigen verantwoordelijkheid herinneren. In zulke families wordt wederzijdse respect en liefde gevoeld, als een aroma dat het huis doordringt.

Geloof in de Verrijzenis leidt de echtgenoten in een gezin er ook toe om elkaar meer te beminnen en te respecteren. Elke liefde die voor uiterlijke, lichamelijke schoonheid wordt gevoeld is beperkt tot een kort, voorbijgaand leven in de wereld. Dit heeft weinig waarde en verdwijnt meestal kort na het begin van het huwelijk. Maar als de echtgenoten elkaar beminnen en geloven dat hun huwelijk eeuwig zal verder duren in de andere wereld, waar zij steeds jong zullen blijven en hun schoonheid behouden, dan zal hun liefde voor elkaar niet verdwijnen wanneer ze oud worden en geleidelijk hun schoonheid verliezen. Als hun familieleven dan is gebaseerd op het geloof in de Verrijzenis, dan leven zij reeds als het ware in het Paradijs. Als op dezelfde manier, de orde in een land gebaseerd is op het geloof in de Verrijzenis en op het geloof in een andere wereld waar iedereen zich zal moeten verantwoorden voor de daden die in het aardse leven zijn verricht, dan zal het leven in een dergelijk land nog veel beter zijn dan wat Plato beschreef in zijn ‘Republiek’ of al-Farabi (in het Latijn: Alpharabios) in zijn: ’Madinat al Fadila’, de stad der deugden. Het zal zijn zoals in Medina in de tijd van de Profeet, vzmh, of de Moslimlanden onder de regering van de Kalief Umar, moge God tevreden zijn over hem.

Om beter te kunnen begrijpen hoe de Profeet, vzmh, die maatschappij opbouwde, moeten we enkele voorbeelden geven van zijn uitspraken over het leven in het Hiernamaals en over de Verrijzenis.

Op een keer zei hij:

‘O mensen! Gij zult blootsvoets verrijzen, naakt en onbesneden. Luister aandachtig naar mij: Abraham, vzmh, zal als eerste worden gekleed. Neemt mijn woorden in acht: Op die dag zullen er uit mijn Gemeenschap mensen van de linkerkant worden genomen en naar mij toegebracht (worden). Ik zal zeggen: O God! Deze zijn mijn Gezellen! Er zal mij worden gezegd: gij weet niet welke onaangename zaken zij na u hebben gedaan. Dan zal ik spreken zoals de rechtvaardige dienaar, Jezus, sprak: Ik was een getuige over hen, terwijl ik in hun midden verbleef. Toen Gij mij verhief, toe werd Gij hun toezichter. Gij zijt Getuige over alle dingen. Als Gij hen straft, zijn Zij uw dienaars. Als Gij hen vergeeft dan zijt Gij zeker de al-Wijze, de Al-Machtige. (Bukhari, Anbiya’, 8.48; Muslim, Janna, 56; Tirmidhi, Qiyama, 3.)

In een andere ‘Hadith’, vermeld door Anas, zegt God’s Boodschapper, vzmh:

‘Omdat God hen heeft geschapen, hebben de kinderen van Adam geen ervaring met een gebeurtenis die erger is als de dood. Nochtans is de dood gemakkelijker dan wat er op volgt. Zij zullen zulke angsten ondergaan, dat zweet hun lichamen zal bedekken totdat het als een teugel rond hun kin wordt, tot het uitgroeit tot iets als een zee, waarop, indien gewenst, schepen kunnen varen.’ (Ahmad ibn Hanbal, Musnad, 3. 154)

Bukhari en Muslim tekenden het volgende verhaal op van Abu Hurayra.

De Profeet sprak: ‘Mensen zullen verrijzen in 3 groepen. Zij die vrees voor God combineerden met de verwachting, zelfs in uiterste angst voor God’s oordeel twijfelden ze niet aan Zijn genade en vergevingsgezindheid. De tweede groep zijn zij die naar het Paradijs trachten te gaan ‘gezeten op een muilezel’, in kleine groepjes van twee, drie, vier…tot tien. Zij hebben immers dikwijls gefaald in deze wereld. De anderen zullen in het Vuur worden verrezen, zij verrichtten immers voortdurend daden die op elk uur van de dag, het Helse vuur verdienen. Als zij in de voormiddag gaan slapen dan zal de Hel met hen meeslapen. Als zij de nacht bereiken dan zal de Hel samen met hen de nacht bereiken. Als zij de ochtend bereiken, dan zal de Hel samen met hen de ochtend bereiken en als zijn de avond bereiken, dan zal de Hel samen met hen de avond bereiken.’ (Bukhari, Riqaq, 45 / Muslim, Jannah, 59 / Nasa’i, Jana’iz, 118)

Door deze en soortgelijke waarschuwingen bracht Gods Boodschapper, vzmh, zijn Gezellen de vrees voor de Hel bij. Door de goede berichten die hij over het Paradijs bracht, wekte hij in hen een verlangen op naar het Paradijs. Daardoor leefden de Gezellen in het sterke bewustzijn van Goddelijke beloning en straf. Zij waren zo gevoelig voor hun religieuze plichten en de rechten der mensen dat bijvoorbeeld, twee van hen eens verschenen voor de Boodschapper om een meningsverschil tussen hen te beslechten. Na hen gehoord te hebben zei de Boodschapper, vzmh: ‘Ik ben een mens zoals gij en zal dus oordelen naar wat gij mij hebt verteld. Het is mogelijk dat één van u met méér overtuigingskracht spreekt dan de ander, dan zou ik in zijn voordeel kunnen besluiten. Nochtans zal God juist oordelen in het Hiernamaals, volgens de waarheid in deze kwestie. De onrechtvaardige zal dan zijn straf ontvangen en de onschuldige zal worden vrijgesproken.’

Dit was voor de Gezellen voldoende om af te zien van het recht dat zij opeisten. De Boodschapper, vzmh, gaf hen de raad: ‘Ga, en verdeel de betwiste goederen in twee delen en laat dan het lot beslissen. Elk van u zou moeten toestemmen met het verkregen deel, zonder ongemak te voelen’ (Bukhari, Shahada, 27. Muslim, ‘Aqdiya, 4. Abu Dawud, ‘Adab, 87)

Sa’d ibn Rabi’ was ernstig gewond bij het gevecht van Uhud. Terwijl hij zijn laatste adem uitblies fluisterde hij tot Mohammed ibn Maslama, die hem de groeten van de Boodschapper, vzmh, bracht: ‘Breng mijn groeten over aan Gods Boodschapper. Bij God! Ik voel de geur van het Paradijs voorbij Uhud.’

GEBEDEN IN HET ALGEMEEN

Omwille van welke voordelen moet een moslim bidden?

In de Koran vermeldt Allah: “O mensen aanbidt jullie Heer. Degene die jullie en degenen vóór jullie heeft geschapen.” (2-21)

We aanbidden Allah, omdat Hij Allah is, en wij Zijn dienaren. Hoe ondankbaar is de mens die oneindig veel gunsten van Allah niet ziet of niet wil zien en zich afzijdig houdt van aanbidding.

Of we nu gelovig zijn of niet, we gehoorzamen onze ouders en doen wat ze vragen. Waarom? Omdat het voordelen voor ons heeft? Nee, we gehoorzamen en geven gehoor aan hun vraag omdat het onze ouders zijn. Dus op een vraag: Waarom bidden we, wat zijn de voordelen van het gebed? Is het enige antwoord: Omdat Allah het wilt! Ook al had het gebed geen enkel voordeel dan nog moeten we Allah aanbidden.

Zoals we weten bestaat een mens uit een lichaam en een spirituele ziel/geest. Voor een gezond lichamelijk leven moeten we ons lichaam goed onderhouden en voeden. Net zoals ons lichaam voeding nodig heeft, heeft onze spirituele ziel/geest ook voeding nodig. Aanbidding is de voeding van onze geest en ziel. Zonder aanbidding sterft onze spirituele geest/ziel en leven we alleen voor onze dierlijke lusten en driften. Waardoor we worden gedegradeerd tot het niveau van dieren terwijl Allah ons als mensen heeft geschapen. Wat voor gevolgen dit in het hiernamaals heeft is niet te voorzien!

Allah is Almachtig, Hij heeft geen enkel behoefte aan onze gebeden. Als iedereen op de wereld zou besluiten om Allah te gaan aanbidden, dan zal dit helemaal niets toevoegen aan de Goddelijkheid van Allah. Als opeens alle moslims besluiten om Allah niet meer te aanbidden, dan zal dit helemaal niets laten afnemen van de Goddelijkheid van Allah.

Dus onze aanbidding verrichten we niet voor Allah maar voor onszelf om onze spirituele zintuigen zo te ontwikkelen dat ze rijp zijn voor het paradijs. Wie anders dan onze Schepper kan ons de beste vorm van aanbidding leren? Hij heeft ons ontworpen en geschapen en heeft een handleiding gegeven waarin we precies kunnen lezen hoe we optimaal gebruik kunnen maken van dit aardse leven zodat we in een volmaakte en gezonde toestand door kunnen gaan naar het hiernamaals.

Als een arts aan een ernstig zieke persoon een kuur opgeeft bestaande uit verschillende soorten medicijnen en voorschrijft hoe hij deze moet gebruiken, zal de patiënt de arts oneindig dankbaar zijn. En zeker niet tegen de arts gaan zeggen; waarom zou ik al deze medicijnen moeten innemen, wat voor baat heb jij erbij dat ik dit allemaal inneem? Net zo heeft Allah ons gebeden voorgeschreven om ons van onze spirituele ziektes te genezen en ons voor te bereiden voor het hiernamaals.

Waarom geven we dan geen gehoor aan het gebod van Allah om Hem te aanbidden? Wat weerhoud ons hiervan? Ons ego! We zijn zo egoïstisch geworden dat we onze vinger niet eens meer uit willen steken als we zelf er niet beter van worden. Ons ego is heeft ons zo verslonden dat we moeite hebben om Allah te aanbidden, maar geen enkele moeite hebben om onze driften, lusten en verlangens te aanbidden. Want in ieder mens zit de drang om te aanbidden. Moslims aanbidden Allah, anderen aanbidden god of meerdere goden. Zelfs mensen die niet in een god geloven aanbidden; geld, vrouwen, superstars, idolen, leiders enz. Dus we kunnen niet van aanbidding afkomen het zit in onze natuur. Het gaat er om dat we Diegene gaan aanbidden die ons in het Hiernamaals zal ontvangen en zal belonen voor onze aanbidding.

Onze dagelijkse gebeden nemen in totaal 1 uur per dag in beslag. De overige 23 uur hebben we nog steeds voor onszelf.

Denken we dat het Paradijs, als beloning voor onze inzet van één uur, te weinig is terwijl we minimaal 8 uur per dag jarenlang zwoegen voor een miezerige salaris, waarvan we vaak nauwelijks kunnen rondkomen?

Kortom: Er zijn zeker vele voordelen bij aanbidding, maar deze voordelen zijn niet de redenen waarom we zouden moeten aanbidden. Wij verrichten onze gebeden enkel en alleen omdat Allah het wilt.