geschiedenis

Heeft de religie islam aanpassingen ondergaan?

Posted on by

In de islam en voor de meerderheid van de moslims zijn er geen fundamentele veranderingen geweest, die de islam nieuwe richtingen tegen de geest van religie in, liet inslaan. In de lange geschiedenis van de islam zijn er wel enkele religieuze of politieke leiders geweest die nieuwe doctrines of radicale interpretaties van de islam introduceerden. De Kharisjieten en Osama bin Laden zijn voorbeelden uit het verleden en heden van mensen die de islam als een weg van geweld hebben geïnterpreteerd. Dergelijke extreme interpretaties hebben in de wereldwijde moslimgemeenschap nooit massale navolging gehad. De zelfbehoudende aard van de islam en de beschermende instincten van moslimgeleerden hebben ertoe bijgedragen dat de islam tot op de dag van vandaag behouden is gebleven.

Wat gebeurt er in de moslimwereld wanneer een werkelijke verandering of nieuw perspectief nodig is? Uiteraard zullen mensen met weinig tot geen enkele invloed, geen blijvende verandering kunnen veroorzaken. Ook veranderingen die door de staat worden opgelegd, werken niet, zoals het falen van de Taliban en de theocratie in Iran laten zien. De enige manier om blijvende verandering teweeg te brengen is door middel van een gerespecteerde spirituele leider die veel vertrouwen geniet en een menigte die hem of haar volgt. Dit is de reden dat profeet Mohammed (vzmh) heeft gezegd dat de geleerden (zowel vrouwen als mannen) de erfgenamen van de islam zijn.

Moslimgeleerden hebben altijd begrepen dat het hun taak was om de details van de islam te onderzoeken, begrijpen, coderen, vereenvoudigen en uit te leggen aan de gewone moslims, die niet de tijd hadden dit zelf te doen. Zij zagen het niet als hun taak om fundamentele wijzigingen aan te brengen in hun religie. Zij voelden zich juist verantwoordelijk om de boodschap van de islam te behouden. Het idee hier achter is: aangezien de islam de laatste en geperfectioneerde boodschap van God is, dient deze in zijn oorspronkelijke vorm behouden te worden. Het is de taak van de geschoolde geleerden om de islam te behouden door elke interpretatie die de zuivere boodschap van de islam in de loop der tijd zou kunnen vertroebelen, te verwijderen.

De islam is als een roos waarvan de blaadjes zich met de tijd, met het ontwikkelen van de mensheid, ontvouwen. Profeet Mohammed (vzmh) heeft gezegd dat, omdat er na hem geen profeten meer zullen komen, God iedere honderd jaar een moejaddid (vernieuwer) zal inspireren om de boodschap van de islam nieuw leven in te blazen.[1] De moejaddid heeft de taak om de oorspronkelijke boodschap van de islam te verkondigen op een manier die de mensen van zijn of haar tijd kunnen begrijpen en een oplossing te vinden voor de grootste uitdagingen waar de moslims van die tijd zich voor geplaatst zien.

Zo wordt Imam Shafii bijvoorbeeld als de moejaddid van de 9e eeuw (n.C.) gezien. Hij wist consensus onder juristen te bewerkstelligen door hen onder een enkele methodologie te verenigen, waarmee de vraag werd opgelost hoe het menselijke verstand zich met de soenna(h) kon verenigen, bij het vaststellen van wettelijke bepalingen. Een ander algemeen erkende moejaddid is Al-Ghazali, de geleerde uit de 11 eeuw, die aan de hand van het voorbeeld van de profeet (vzmh) een unieke synthese van de wet en spiritualiteit wist te geven en zo een einde maakte aan de scheiding tussen filosofie en het Soefisme. Said Noersi (1876-1960) is een geleerde, die door een aanzienlijk aantal moslims als de moejaddid van de afgelopen eeuw wordt gezien. Enkel uitgaand van de koran, was hij in staat de essenties van het islamitische geloof uit te leggen en de schijnbaar tegenstrijdige gebieden van wetenschap, filosofie en spiritualiteit met elkaar te verenigen.

De invloed die Said Noersi in de afgelopen eeuw op het bewustzijn van moslims en het religieuze gedachtegoed heeft gehad, is zeer groot, vooral in Turkije. Volgens Noersi liggen de problemen waar de moslimwereld mee te maken heeft, diep onder de oppervlakte van de huidige gebeurtenissen. De oorzaak wortelt in de collectieve aanval van de materialistische filosofie en diens atheïstische aannames, waardoor mensen gingen twijfelen en de religie volledig de rug toekeerden. Het gebrek aan geloof zorgde er op haar beurt weer voor dat mensen slechte gewoonten ontwikkelden die een ware bedreiging vormden voor de opbouw van de samenleving.

Volgens Noersi bestond de oplossing uit een hereniging van de materialistische wetenschap en religie, waarmee het geloof van mensen beschermd en gesterkt zou worden. Hij verklaarde dat een politieke strijd onnodig was, aangezien de werkelijke oorzaak niet in de politiek lag en een politieke strijd bovendien geen effect zou hebben. Alle inspanningen dienden er op gericht te zijn een intellectuele strijd te ondersteunen. Niet alleen toonde hij met verve aan dat het verstand en geloof met de leerstellingen van de islam te verenigen waren, maar dat de koran het gebruik van het menselijke verstand juist aanmoedigde om door middel van sterke argumenten zekerheid van geloof te verwerven. Hij gaf aan dat men voor het oplossen van de problemen van de moslimwereld zou moeten beginnen met onderwijs dat de religieuze en materiële wetenschappen zou combineren, zodat in plaats van religieus fanatisme of atheïsme, wijsheid zou kunnen overheersen.

Wellicht zal de volgende moejaddid degene zijn die, op basis van de principes van de islam, een haalbaar model voor de samenleving en politiek in de moslimwereld bedenkt, dat de meerderheid van de moslims zal accepteren en tegelijkertijd de niet-moslimwereld zal aanspreken.

Wat is het standpunt van de islam over slavernij?

Posted on by

Islam is niet enkel aan vrije personen gezonden, maar aan iedereen dus ook slaven. Als we het leven van onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, lezen zien we dat onder de eerste moslims vele slaven waren zoals Bilal-i Habesji, Zayd bin Harise, Habbab bin Eret, enz. Slavernij is niet iets wat de islam heeft gebracht. Het bestond duizenden jaren voor de islam en heeft ruim duizend jaar na de openbaring van de Koran nog steeds bestaan. Zelfs de meest moderne landen hebben slavernij pas een eeuw terug afgeschaft.

Geschiedenis van de slavernij

Sinds de oudheid werden krijgsgevangenen slaven gemaakt. Mensen werden ontvoerd van andere stammen en volkeren om als slaaf te verkopen. Kinderen werden door hun ouders of andere naasten als slaaf verkocht. Mensen die hun schuld niet konden betalen werden slaaf van hun schuldeisers. Islam heeft alle bovenstaande wrede en barbaarse redenen die men had om iemand slaaf te maken verboden behalve krijgsgevangenen. Dus de islam heeft enorme beperkingen opgelegd op slavernij.

Waarom werd slavernij niet geheel afgeschaft?

Zelfs als een vredesvol volk of land sterke betrekkingen heeft met andere landen, kan het zo zijn dat de buurlanden niet zo vredesvol zijn ingesteld. Als de buurlanden de beslissing nemen om het desbetreffende land aan te vallen, dan is er geen andere keuze om oorlog te voeren. Dit was ook het geval bij onze Nobele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem. Als we kijken naar de locaties waar onze nobele Profeet (vzmh) oorlog heeft moeten voeren zoals Badr, Oehoed en Hendek dan zien we dat al deze plaatsen rondom Medina zijn. Dus ze hebben continu verdedigingsoorlogen moeten voeren om hun leven, vrouwen, kinderen en bezittingen te verdedigen. Tijdens deze oorlogen werden krijgsgevangenen genomen.

Wat moet men met deze gevangenen doen?

1. Doden van krijgsgevangenen: dit zorgt voor wraakgevoelens van de tegenpartij en neemt de onderhandelingsvoordeel weg. Dit gebeurt vaak als de tegenpartij ook zijn gevangenen heeft gedood.

2. Losgeld vragen: vijand was enkel bereid om losgeld te betalen voor vooraanstaande leiders en commandanten. Voor de gewone soldaat werd geen losgeld betaald.

3. Gevangenenruil: vaak heeft de ‘verslagen’ partij geen of weinig gevangenen om te kunnen ruilen.

4. Vrijlaten: Ook al ben je zeer vergevensgezind dan nog is het onrechtvaardig tegenover je eigen volk en soldaten om deze gevangenen vrij te laten terwijl je vijand zijn gevangenen niet vrijlaat of zelfs doodt. Naast het feit dat het onrechtvaardig is, is dit ook slecht voor de moraal van de strijdende soldaten die hun land met hun levens verdedigen. Daarnaast is de kans ook zeer groot dat de vrijgelaten gevangenen binnen zeer korte tijd weer tegenover je gaan staan om te strijden, vooral nu ze weten dat je ze toch weer gaat vrijlaten als ze gevangen worden genomen.

5. Slaaf maken: Aangezien losgeld vragen, gevangenenruil en vrijlaten vaak geen optie was, zijn er twee mogelijkheden die overblijven: doden of slaaf maken. Dus slaaf maken was een alternatief voor doden. Iedere soldaat die uittrok om te strijden wist dat hem drie mogelijkheden te wachten stond: Overwinnen, gedood worden, of slaaf worden.

Diegenen die tijdens nederlaag geen slaaf wilden worden, gingen tot het bittere eind en stierven op het slagveld, anderen die niet voor de dood kozen werden gevangen genomen. Dus zolang men (landen, volkeren) oorlog voerde was het onmogelijk om slavernij af te schaffen. Nu we hopelijk duidelijk hebben gemaakt dat slavernij niet iets is wat de islam heeft gebracht en zolang er oorlogen waren de slavernij ook niet afgeschaft kon worden, willen we proberen om de materialistische bril waarmee we naar slavernij kijken af laten zetten en de schitterende bril van de islam opzetten en daarmee naar slavernij in de islam te kijken. Buiten de islamitische wereld hadden de slaven, laat staan de status van mens, niet eens een dierwaardig bestaan. Hoe onmenselijk, wreed en barbaars slaven zelfs door ‘moderne’ westerlingen werden behandeld kunnen we in de geschiedenisboeken lezen.

Hoe werden de slaven in de islam behandeld?

Islam leert ons de schepping lief te hebben omwille van de Schepper. Islam leert ons dat onrechtvaardigheid een zeer grote zonde is. De islam leert ons dat iemand pas een ware moslim is als men hetzelfde voor een ander wenst als wat men voor zichzelf wenst. Hoe is het mogelijk dat iemand die moslim is, zijn slaaf onmenselijk, wreed en barbaars zal gaan behandelen?

Onze nobele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, is ons grootste voorbeeld. Toen hij met Khadidja trouwde gaf zij hem een slaaf (Zayd bin Harise) als cadeau. Zayd werd zo goed behandeld dat toen zijn vader na jaren de sporen van zijn zoon Zayd had gevonden en hem wilde meenemen, Zayd weigerde om mee te gaan en verkoos onze geliefde Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, in plaats van zijn vader. (ibni Saad 3:42) Islam heeft de moslims verheven richtlijnen gegeven hoe ze om moeten gaan met hun slaven.

De gevangenen werden als slaven verdeeld onder de moslims, deze namen hen in hun huizen (dus niet in stallen en plekken waar zelfs geen dieren kunnen verblijven). Hiermee werd de vijand de kans geboden om de schoonheid van de islam en de moslim van dichtbij mee te maken. Zo konden ze het verheven karakter van een moslim zien. Achteraf bleek dat dit zeer positieve invloed had en dat duizenden van hen de islam als geloof kozen (ze werden niet gedwongen omdat dwang in het geloof is verboden ( Koran 2:256)) Onder deze slaven en hun kinderen kwamen honderden islamitische geleerden voort zoals bijv. Nafie die de leraar van één van de Madhab (rechtsschool) imams, Imam Maliek was.

Daarnaast werden moslims aangespoord om vrijwillig hun slaven vrij te laten, dit werd als een verheven daad gezien.

Ook werd in de Koran het vrijlaten van een slaaf opgelegd na het begaan van sommige zondes. (5:89, 58:3)
Koran gaf zelfs het vrijkopen van een slaaf als één van de bestedingsdoelen van zakât aan. (9:60)

De Koran en onze nobele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, gebood moslims om hun slaven goed te behandelen (Koran 4:36, Boechari Imân;22, Moeslim Eymân 29-42):

‘Wie zijn slaaf dood, wordt ook ter dood veroordeelt, wie hem opsluit wordt ook opgesloten’ (Boechari en Moeslim)
‘Jullie slaven zijn jullie broeders!’ (Boechari)
‘Voed jullie slaven van hetgeen jullie eten, kleed jullie slaven van het soort dat jullie aantrekken!’ (Boechari).
‘Belast hen niet met zware lasten die ze niet kunnen verrichten.’ (Boechari)
‘Als jullie hen zware werk willen laten verrichten, help hen daarbij!’ (Boechari)
‘Noem hen niet ‘mijn slaaf’ maar ‘mijn zoon, mijn dochter of broeder/zuster.’ (Moeslim)

Door deze verheven richtlijnen was het totaal niet vreemd dat een slaaf als Bilal een verheven positie als moe’azzin (oproeper tot het gebed) kreeg toegewezen. En een slaaf als Zayd kon makkelijk als hoofdcommandant aangewezen worden in een leger waarin zich vele vooraanstaande metgezellen bevonden. Geen enkele metgezel heeft hierover ooit zijn ongenoegen geuit.

Het waren weer deze verheven richtlijnen waardoor de tweede Khalifa Oemar, voormalige slaaf Bilal aansprak als ‘mijn meester!’

Zelfde Oemar die Khalifa was van een machtige islamitische rijk, deelde zijn kameel samen met zijn slaaf tijdens zijn reis naar Jeruzalem!

Dus islam heeft slaven gered van barbaarsheid, onmenselijkheid en wreedheden en heeft hen een status gegeven als broeders van hun meesters. Slaven hadden hun menswaardigheid behouden, ze werden als een lid van het gezin gezien en verrichtten gangbare huishoudelijke taken in en rondom het huis en landgoed van hun meesters.

Ze zijn dus te vergelijken met een dienstmeid, huishoudster, allround medewerker die verschillende taken uitvoert. Enig verschil tussen een slaaf in de islam en een dienstmeid van de 21e eeuw is dat een slaaf niet werd betaald voor zijn werk. Het is de vraag of dit een nadeel is als we lezen dat slaven aan tafel van de heer des huizes konden eten en gelijkwaardige kleren kon dragen. Terwijl we weten dat er in Nederland 1,2 miljoen mensen onder de armoedegrens leven en vele miljoenen met moeite rond kunnen komen, laat staan dat ze zelfde voedsel kunnen nuttigen en gelijkwaardige kleding kunnen dragen als hun ‘baas’.

Vrouwelijke slaven (jariyah)

Vrouwelijke slaven worden jariyah genoemd. Een jariyah was een dienstmeid die huishoudelijke taken verricht op het (land)huis of paleis. Het is dus niet wonderbaarlijk dat in de paleizen van sultans tientallen jariyah’s waren net zoals er tientallen dienstmeiden in een kasteel of paleis van een willekeurige koning was.

Ook in de verzen die je aanhaalt als ‘bevoorrechting’ van de man zien we dat de islam tot dan toe ondenkbare revolutie teweegbrengt. Met deze verzen wordt aangegeven dat de ‘meester’ onder voorwaarde van islamitische regels en wetgeving huwelijkse betrekkingen kan hebben en trouwen met een slaaf. Dus in plaats van de jariyah als een lustobject te gebruiken wanneer men zin heeft, moet men met de jariyah volgens de regels van de islam een huwelijkse betrekking aangaan. Dit betekent dus dat de meester van deze jariyah bereid is om haar, haar vrijheid te schenken, wat in de praktijk ook vaak het geval was.

Dit zien we terug bij onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem. Egyptische koning schonk onze geliefde profeet, vrede en zegeningen zij met hem, een jariyah genaamd Mariye, onze nobele Profeet (vzmh) ging volgens de richtlijnen en voorwaarden van de islam met haar huwelijkse betrekking aan en gaf haar haar vrijheid terug. De Koran is een boek die met al zijn verzen een geheel vormt. Als men daaruit willekeurige verzen uitpikt kan men dit verkeerd begrijpen en interpreteren.

In vers 24:32 staat: ‘En huw de ongehuwden onder jullie en de deugdzame onder jullie mannelijke of vrouwelijke slaven.’

Dus net als iedere moslim mogen ook slaven geen buitenechtelijke relatie hebben. Hoe is het dan mogelijk dat ze zonder islamitische huwelijkse betrekkingen gemeenschap gaat hebben met haar meester? Dat is zina (buitenechtelijke gemeenschap) en dat is een grote zonde in de islam.

Welke belangrijke islamitische wetenschappers zijn er?

Posted on by

Enkele bekende wetenschappers uit de geschiedenis zijn:

Abbas ibn Firnas

Islamitische geleerde van Berberse afkomst. Zijn naam was Abbas ibn Firnas (810-888 na Chr.). Hij was een zeer veelzijdige Islamitische geleerde van Berberse origine. Hij was geleerde, ingenieur, arts, Arabisch dichter en Andalusisch muzikant.

Met name op het gebied van de wetenschap was hij erg actief. Ibn Farnas is de uitvinder van de waterklok; ook wel al-Maqata genoemd. Deze werd tot de 14e eeuw over de hele wereld gebruikt om de tijd bij te houden. Ook bedacht Ibn Firnas een wijze om kleurloos glas te maken, en was hij de eerste wetenschappelijk geleerde die een proces wist te ontwikkelen waarmee steen tot glas kon worden gesneden. Ook heeft hij materialen ontwikkeld, waarmee de bewegingen van planeten en sterren gesimuleerd konden worden. Maar zijn belangrijkste uitvinding, is die van het vliegen. Abbas Ibn Firnas was namelijk de eerste persoon ter wereld die een wetenschappelijke poging wist te doen tot vliegen.

In 875 vervaardigde hij grote houten frames in de vorm van vleugels. Deze maakte hij af door er veren op te plaatsen. Hiermee wilde hij het vliegmechanisme van vogels nabootsen. Met zijn zelf ontworpen ‘vleugels’ wist hij een korte afstand al vliegende af te leggen. Echter, een goede wijze om te landen bleef uit. Daardoor kwam hij na zijn korte ‘vlucht’ tot een val, waardoor hij verwondingen aan zijn rug opliep. Ibn Firnas heeft daardoor geen nieuwe vlieg-poging gedaan, en hij stortte zich verder op zijn overige wetenschappelijke uitvindingen. Toch heeft hij met zijn vlucht veel roem vergaard. Ook is hij vanwege zijn overige wetenschappelijke uitvindingen bekend geworden, en wordt hij in de wetenschappelijke wereld zeer gerespecteerd. Zo is de Ibn Firnas krater op de maan naar hem vernoemd. Ibn Firnas stierf in 888. Zijn nakomelingen bleven gelukkig wel over hem en zijn mooie uitvindingen schrijven.

Jabir ibn Hayyan

De belangrijke rol van wetenschap in de islam: Jabir ibn Hayyan

Jabir ibn Hayyan is de uitvinder van experimentele scheikunde. Hij wordt dan ook “de vader van alle scheikundigen” en “de vader van de scheikunde” genoemd. Hij was de eerste ‘chemicus’ die zijn informatie vergaarde door middel van het uitvoeren van experimenten en de resultaten van deze experimenten te observeren. Jabir slaagde er hierdoor in de scheikunde tot een wetenschappelijke methode te ontwikkelen.

Hij legde de basis voor het voorbereiden, behandelen èn toepassen van chemische substanties, waardoor hij werd gezien als de meester der scheikundigen. Zo heeft de wetenschap (o.a.) de volgende basistechnieken in de scheikunde te danken aan Jabir: kristallistie, calcinatie, sublimatie en verdamping. Ook is hij de ontdekker van zwavelzuur, zoutzuur, salpeterzuur, citroenzuur, azijnzuur en wijnsteenzuur. Verder was hij de eerste chemicus die zwavel en kwik wist te classificeren als elementen en deze wist te zuiveren en isoleren. Jabir wist zijn ontdekkingen ook toe te passen op processen in de praktijk, door bijvoorbeeld het voorkomen van roest op metalen mogelijk te maken. Zo profiteerde iedereen van zijn ontdekkingen.

De reden dat Jabir zoveel invloed heeft gehad op de wetenschap, ligt in het feit dat hij de hele zienswijze rondom scheikunde en chemie heeft veranderd. De scheikunde begon namelijk ooit als een ‘bijgelovige’ zaak, die haar oorsprong vond in oude legendes. Jabir was de gene die de experimentele methodes ontwikkelde waarmee hij de wereld leerde uit te gaan van directe waarnemingen en niet van ideeën, legendes en mythen. Hij heeft zoveel scheikundige ontdekkingen gedaan, dat de scheikunde constant werd gelinkt aan zijn naam. Zo werd er gesproken over “de scheikunde van Jabir” en “Jabir’s handwerken”. Jabir werd in 721 geboren in het huidge Iran. Hij werd 95 jaar oud en stierf in 815 in het huidige Irak.

Grondlegger van de geneeskunde: Ibn al-Nafis

Ibn al-Nafis was een Islamitische geneesheer, die in de 13e eeuw als eerste medicus ontdekte dat de bloedsomloop door de longen loopt. Hij werd in 1213 geboren in Damascus, waar hij tot zijn 23e levensjaar is blijven wonen. Daar genoot hij ook onderwijs aan de Bimaristan Al-Noori: ook wel de Medical College Hospital genoemd. Behalve geneeskunde, was Ibn al-Nafis ook zeer ver ontwikkeld op het gebied van Islamitsche wetscholen, theologie en literatuur. Hij is zelfs benoemd tot expert in de Shafi’i wetschool.

In 1236 verhuisde al-Nafis naar Egypte, waar hij een loopbaan begon in het Al-Nassri ziekenhuis. Hierna groeide hij door en werd hij hoofd geneeskunde in het Al-Mansouri ziekenhuis, waar hij door zijn uitmuntende expertise zelfs werd verkozen tot persoonlijke geneesheer van de Sultan.Voordat Al-Nafis zijn grote medische ontdekking kenbaar maakte aan de wereld, geloofde men in de theorie van Galen. Hij stelde, dat het bloed dat terecht komt in de rechter hartkamers, door ‘onzichtbare’ poriën in het hart heen reisde om zo terecht te komen bij de linker hartkamers. Het bloed zou zich hier mengen met zuurstof, waardoor het naar de rest van het lichaam zou kunnen worden gepompt. Zoals we dankzij al-Nafis weten, is dit geheel inaccuraat. Het was Al-Nafis die door zijn kennis, ervaring en onderzoeken ontdekte dat de bloedsomloop niet via onzichtbare poriën liep, maar door de longen.

In zijn leven schreef al-Nafis meerdere medische boeken. Zo heeft hij o.a. boeken gepubliceerd over oogheelkunde en de effecten van diëten op onze gezondheid. Daarnaast schreef hij ook commentaren op reeds gepubliceerde medische en juridische schriften. Een van zijn bekendere commentaren is die op het boek van Hippocrates; een arts uit de Griekse Oudheid. Naast medische boeken schreef al-Nafis ook theologische boeken in romanvorm. Zo wordt zijn wereldwijd bekend boek ‘Al-Risalah al-Kamiliyyah fil Siera al-Nabawiyyah’ (in het Westen bekend als ‘Theologus Autodidactus’) gezien als zowel de eerste theologische roman, als de eerste science – fiction roman. Ibn al-Nafis stierf op 74 jarige leeftijd in Cairo, maar liet een groots nalatenschap achter waarmee hij de medische- en literaire wereld blijvend heeft veranderd.

Mohammad ibn Musa Al-Chwarizmi

Mohammad ibn Musa Al-Chwarizmi was een islamitische Perzische wetenschapper, die uiteindelijk de grondlegger van algebra en het algoritme in de wiskunde is geworden. Hij werd geboren in Khiwa: een stad in de streek Khwarizm, dat in het huidige Oezbekistan ligt. Hij leefde van ongeveer 775 tot 850. Al-Chwarizmi vertrok naar Bagdad om daar te studeren en te werken als wiskundige. Hij verbleef er in het Huis der Wijsheid (Bayt Al-Hikmah); een islamitische academie der wetenschappen. Daar leert Al-Chwarizmi Arabisch, wat in de islamitische wereld de taal van de wetenschap was. Ook specialiseert hij zich in sterrenkunde, wiskunde, astrologie en geschiedenis. Al-Chwarizmi vergaarde roem door zijn boeken over algebra en rekenkunde. Deze boeken werden vertaald naar het Latijn, waardoor ze van wereldwijde invloed waren. De wiskunde en rekenmethodes uit het Midden-Oosten werden hierdoor geïntroduceerd aan de Europese wetenschappelijke wereld.

Met name de Arabische algebra en het getallenstelsel van ‘0 tot 10’ werden door Al-Chwarizmi bekend in de wetenschap. Door zijn systematische en logische manier van het oplossen van lineaire en kwadratische vergelijkingen, wist hij gestalte te geven aan de algebra. Dit is de grondslag van de informatica technologie zoals wij die heden ten dage kennen. De grote invloed die hij heeft gehad is terug te zien in het gebruik van bepaalde wiskundige termen. Zo komt het woord ‘algoritme’ direct van de Latinisering van de naam Al-Chwarizmi, en is dus direct naar hem vernoemd. Ook gebruikte hij in de titel 1 van zijn boeken het woord ‘al-jabr’, wat door de Latijnen is vervoegd tot het woord ‘algebra’. Dit betrof het eerste boek ooit dat over algebra werd geschreven.

Behalve de wiskunde, was Al-Chwarizmi ook een pionier in de sterrenkunde, astronomie en astrologie. Hij vervaardigde een handboek waarin hij inzicht gaf in hoe hij de exacte posities van de 7 zichtbare planeten berekende. Het gaat hierbij om de zon, de maan, Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus. Daarnaast leverde hij enorme bijdragen aan trigonometrie en geografie. Zo schreef hij het boek

Kitab Surat al- ard: Het boek over de vorm van de aarde. Hierin gaf hij een beschrijving van de wereld zoals op dat moment bekend was, waarin hij de coordinaten van alle belangrijke plekken op aarde opnieuw had berekend. Zijn berekeningen waren veel nauwkeuriger dan ooit tevoren.

Met zijn gigantische bijdrage aan de wetenschap wist Al-Chwarizmi’s invloed zo ver te reiken, dat hij als islamitische geleerde de basis legde voor de Renaissance en de Wetenschappelijke Revolutie.