Op welke manier werd de Ramadanfeest gevierd?
Eid is een zegen, een geschenk, een speciale gunst. Het is een goddelijk geschenk dat de Profeet (vzmh) ons heeft gebracht.
De eerste vieringen van de Islamitische feesten vonden plaats na de emigratie van de Profeet (vzmh). Toen de Boodschapper van Allah (vzmh) zich in Medina vestigde, had men de gewoonte om, in eerbetoon aan de stad, twee dagen per jaar aan spelen en vermaak te wijden. Zoals de Profeet (vzmh) andere tradities uit de Eeuw van Onwetendheid doorbrak, doorbrak hij met de volgende woorden ook deze traditie: “Allah Almachtig heeft deze twee dagen door betere vervangen. Dit zijn het Ramadanfeest (Eid al-Fitr) en het Offerfeest (Eid al-Adha).
De vreugde van Eid al-Fitr
Eid al-Fitr is een van de tekenen van de Islam. Tot op de dag van vandaag delen jong en oud, of ze nu wel of niet vasten, of ze nu wel of niet hun gebeden verrichten, in deze vreugde. Zelfs degenen die niet geloven, delen in de feestvreugde van Eid. Het feest brengt geluk, rust en verlichting. Gelovigen zijn vrolijk en levendig; overal zie je lachende monden en van vreugde stralende ogen.
Degenen die deze zegen erkennen, genieten van het genoegen dat in de wetenschap besloten ligt, dat zij in deze wereldse test, als dienaar van Allah (God), hun best hebben gedaan. Ze voelen de opwinding van de belofte van goddelijke vergeving en hebben de rust om aanbidding een deel van hun leven te maken. Hoewel vasten verplicht is voor alle dagen van Ramadan, is het op de dagen van Eid verboden om te vasten. Tijdens Eid genieten de gelovigen van de middelen die de Grote Voorziener ons geschonken heeft. Ook geven zij aalmoezen, doen ze aan liefdadigheid, zijn ze gastvrij voor gasten en geven en ontvangen ze geschenken. Ze geven aan kinderen, familieleden, de armen en behoeftigen … Zoals God’s Boodschapper zei: “Dit zijn dagen van eten en drinken.”
De festiviteiten
De geschiedenis van de festiviteiten tijdens Eid gaat terug tot de tijd van de Profeet (vzmh). Alleen de twee voorbeelden die volgen, zijn al voldoende om te laten zien dat de soenna, de gebruiken van de Profeet (vzmh), verenigbaar waren met de menselijke natuur: Het was een van de dagen van Eid. Twee meisjes van de Ansar (moslims die oorspronkelijk uit Medina kwamen) speelden op de tamboerijn en zongen ballades. Aboe Bakr al-Siddiq zag dit en zei als reactie hierop tegen zijn dochter Aisha: “Het geluid van de duivel in het huis van de Boodschapper van Allah!” De Boodschapper van Allah (vzmh) gaf het volgende antwoord: “O Aboe Bakr, elk volk heeft zijn feesten. En dit is dat van ons.” (Boechari, “Ideyn”, 3; Moeslim, “Salât al ideyn”,16)
Tijdens een andere Eid hielden twee Soedanese mannen een demonstratie-gevecht met speren en schilden. God’s Boodschapper vroeg Aisha: “Wil je ernaar kijken?” Toen zij antwoordde dat zij wilde kijken, liet hij haar naast zich zitten, leunde zij met haar hoofd op zijn schouder en keken zij naar de demonstratie. De Profeet (vzmh) moedigde de deelnemers aan. Aisha vertelde: “Ik keek ernaar tot het me ging vervelen. Toen vroeg God’s Boodschapper: “Is dit genoeg?” en toen ik dat bevestigde, zei hij: “Laten we dan gaan.” (Boechari, “Ideyn”, 2; Moeslim, “Salât al ideyn”,17)
“Allahoe Akbar” weerklinkt
Hoewel de Eid festiviteiten binnen de grenzen vallen van wat in de religie is toegestaan, kunnen we onze gevoelens soms niet beheersen en overschrijden we de grens. We moeten een evenwicht zien te bewaren in onze daden. Dit is alleen mogelijk door het hart dusdanig te bevredigen, dat er geen ruimte overblijft voor onwettige verlangens. Het herinneren van God en dankzegging zuiveren het hart en zijn onze verplichtingen naar onze Heer. Geleerden stellen dat door dankzeggingen Allah’s zegeningen toenemen en ondankbaarheid verdwijnt.
Op Eid-dagen wordt de takbir (Allahoe Akbar – Allah is Groot) veelvuldig herhaald. Wanneer we de takbir uitspreken, stromen de volgende betekenissen onze harten binnen: “De macht en kennis van Allah (God) Almachtig overweldigt ons en is groter dan wat dan ook. Niets kan aan Zijn macht ontkomen of Hem ontgaan. Hij is groter dan de grootste dingen die wij vrezen. In vergelijking tot Zijn grootsheid stellen de wederopstanding, van armoede gered worden of het schenken van eeuwig geluk niets voor.”
Het Eid gebed
Een ander religieus gebeuren tijdens Eid, is het gebed. Het verrichten van de verplichte gebeden vormt de essentie van dankzegging aan de Almachtige; het is de betekenis van ons mens zijn en de hoogst haalbare grens van spiritueel genot. De gelovigen die tijdens Ramadan door middel van de Tarawih gebeden hun Heer aanspreken, worden op de ochtend van Eid door de engelen benijd. Zelfs de gelovigen die niet de dagelijks gebeden verrichten, worden regelmatig door dit moment bevangen en genieten van de zoete opwinding die het op tijd in de moskee verschijnen, met zich brengt. Zonder zich daar bewust van te zijn, zetten ze een aantal stappen op weg naar gewenning aan de dagelijkse gebeden. Op deze gezegende ochtend, zijn de moskeeën vaak overvol en bidt een deel van de congregatie in de openlucht. Er zijn meer mensen aanwezig dan bij het vrijdaggebed en ze voelen zelfs de betekenis van de woorden van de Profeet (vzmh) in hun hart: “Het eerste dat we vandaag doen, is bidden.”
Eid is niet nieuwe kleren aantrekken, maar een zoete glimlach op je gezicht.
Eid is niet uit je buurt wegrijden, maar van je zonden wegrijden.
Eid is niet alleen maar er mooi uitzien, maar getooid zijn met godsvrucht.