Na het behalen van zijn studie, besloot een jongeman op wereldreis te gaan. Hij hoopte nieuwe dingen te leren en misschien de betekenis van het leven te kunnen begrijpen…

In één van de bezochte landen trof hij een beroemde geleerde aan en besloot bij hem op bezoek te gaan…

De jonge reiziger merkt op dat in het huis van de geleerde, alle muren bedekt waren met boeken in kasten. En toen hij het huis eens aandachtig bekeek, merkte hij op dat er in het huis – buiten enkele voedselwaren en keukenapparatuur, een matras, een tafel en een stoel – niets anders aanwezig was. Het huis was bijna leeg…

De reiziger kon zijn verbazing niet verbergen en vroeg:

– “Waarom heeft u geen spullen in uw huis? Waar zijn uw bankstellen, mooi meubilair en andere spullen?”

De geleerde antwoordde door een wedervraag te stellen aan de reiziger:

– “Jij hebt ook slechts een rugtas mijn kind, waar zijn jouw spullen?”

De reiziger reageerde in een iets wat defensieve houding:

– “Maar u ziet het toch, ik ben een reiziger, ik kom hier voor even en zal dan vertrekken”

De geleerde glimlachte instemmend en zei:

– “Ik ook, mijn kind!”

Volgens de Profeet, vrede zij met hem, is het wereldse leven zeer kort. Hij maakt daarbij een vergelijking met een reiziger die even onder de schaduw van een boom uitrust en dan verder gaat met zijn reis. Net zoals het uitrusten onder een boom is het leven op de aarde eindig en kort. Na de dood wacht ons nog een oneindig leven!