De Koran spreekt over de vrome gelovigen en noemt daarbij als grootste eigenschap dat zij geloven in het ‘onwaarneembare/onzienlijke’.

“Die in het onzienlijke geloven en het gebed houden en die weldoen met hetgeen Wij hun hebben geschonken.” (Koran 2:3)

Het geloof in het onzienlijke kan hier als 2 vormen worden begrepen. Ten eerste ‘het geloof in het onwaarneembare met het verstand, zonder iets van het onwaarneembare vernomen te hebben’. Ten tweede als het ‘geloof in Allah en Zijn boodschapper Mohammed, vrede zij met hem, ook wanneer niemand bij hen aanwezig is (wanneer ze alleen zijn)’. Aan het begrip ‘onwaarneembare’ kunnen 2 begrippen gehangen worden. Ten eerste de kennis waarover alleen Allah bezit en waarover wij niets weten/kunnen vernemen (zoals gebeurtenissen in andere dimensies).

De Kenner van het onzienlijke en het zienlijke, de Almachtige, de Alwijze. (Koran 64:18)

Zeg: “Niemand in de hemelen en op aarde kent het onzienlijke, behalve Allah; en zij weten niet wanneer zij zullen worden opgewekt. (Koran 27:65)

Het geloven in het onwaarneembare gaat echter over het tweede begrip; namelijk het geloven in het onzienlijke die de Koran en profeet Mohammed (vzmh) hebben vermeld.

Hij is de Kenner van het onzienlijke en Hij geeft niemand overvloedig kennis van Zijn geheimen. (Koran 72:26)

Kortom, het geloof in het onwaarneembare houdt in dat er wordt gelooft in de door de Koran en Profeet Mohammed, vrede zij met hem, bewezen onwaarneembare zaken, die wij zelf met het blote oog niet kunnen vastleggen. De eerste stap van het geloven is de bevestiging van het geloof. En het bevestigen gaat via het begrijpen. Onze 5 zintuigen kunnen ons helpen om geloofskwesties te kunnen begrijpen. Wij zitten echter niet gevangen binnen deze 5 zintuigen.

Als wij een appelboom zien, dan is het onze taak om door middel van deze 5 zintuigen de kunst van deze appelboom in te zien. Vervolgens zoeken wij met ons verstand naar de Kunstenaar die deze kunst in elkaar heeft gezet.