De Koran lijkt op geen enkel ander boek dat men wellicht kent. Het begint niet met een inleiding, die gevolgd wordt door verschillende secties, die op een zuiver logische manier gerangschikt zijn. In plaats daarvan loopt het als een gedicht, maar is het (toch) geen poëzie. Het bezit welsprekendheid als proza, maar is (toch) geen echte proza. De verzen en hoofdstukken ervan zijn als de stukjes van een legpuzzel met elkaar verbonden. Als de stukjes eenmaal samengevoegd zijn, ontstaat een prachtig beeld. Toch staat elk vers van de Koran ook (onafhankelijk) op zichzelf, met verschillende lagen van diepgaande betekenis.

De Koran is een wetboek, een gebedsboek, een boek van wijsheid, een boek van aanbidding en een uniek Heilig Boek, dat uit vele boeken bestaat, waarin de remedie voor alle behoeften van de gehele mensheid gevonden kan worden.

De Koran kent in essentie vier hoofdonderwerpen:

Monotheïsme: de Koran beschrijft Allah, Zijn bestaan en eenheid. Hiermee richt het de aandacht van de lezers op het waarnemen van en nadenken over natuurverschijnselen.

Profeetschap: de Koran beschrijft de noodzaak van profeten, hun verantwoordelijkheden en hun strijd in naam van het geloof. Er staan geen uitgebreide verhalen over profeten in, maar de wezenlijke aspecten van hun levens, die op de essentiële principes van het leven en de mensheid wijzen, worden naar voren gebracht.

Wederopstanding: de Koran bewijst het bestaan van wederopstanding door onze aandacht te richten op de wederopstanding die voortdurend plaatsvindt in de natuur om ons heen. Tevens beschrijft de Koran de details van het leven na de dood.

Rechtvaardigheid: de Koran beschrijft de rechtvaardigheid die in het universum te zien is, in balans en evenwicht. Elke verordening van Allah dat de Koran bevat, leidt ons tot het vinden van Siraat-al Moestakiem (het rechte en evenwichtige pad) in ons persoonlijke en sociale leven.