Het Goddelijke bevel om de boodschap van de islam uit te dragen begint met het verheven gebod “Iqra”. Dit woord (wat in relatie staat tot het woord Koran ) wordt meestal vertaald met “reciteer!”, maar het betekent ook “hardop opzeggen” of “lezen”. Het is niet bedoeld voor een enkel persoon of voor een bepaalde gelegenheid. Eerder is het bedoeld, via de Profeet Mohammed, vrede en zegeningen zij met hem, voor de hele mensheid. Toen Hij dit gebod hoorde en steunde, vertegenwoordigde de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, de gehele mensheid in haar verbondenheid met Allah. “Iqra” is daarom een uitdrukkelijk universeel bevel, een introductie voor ieder van ons in de islam, die van ons eist dat we het beste in ons wezen en daden zoeken, dat we het pad betreden dat ons wegleidt van onvolmaaktheid naar deugdzaamheid en geluk, zowel in deze wereld als in het hiernamaals.

“Iqra” is een bevel om de tekens te lezen die de Schepper in de schepping heeft verwerkt om ons in staat te stellen iets van Zijn Genade, Wijsheid en Macht te begrijpen. Het is een aansporing om, door ervaring en besef, de bedoeling van Zijn schepping te begrijpen. En “Iqra” is tegelijkertijd een feilloze verzekering, dat de schepping inderdaad begrepen kan worden, dat het “verstaanbaar” is. Hoe beter we haar lezen, des te beter begrijpen we dat de geschapen wereld een enkel universum is wiens schoonheid en harmonie de Bewaarde Tablet (de “lawhoe mahfoez”, genoemd in de Koran, 85:21) weerspiegelt, waarop- door Goddelijke wil- alle dingen zijn opgeschreven, elke nietige bijzonderheid in al zijn relaties met elke andere bijzonderheid, van voor het begin tot na het eind der tijden.

Er is niets dat Allah niet heeft geschapen. Aan elk onderdeel van de schepping, of het nu dierlijk is of niet, of het nu een wezen is of een voorwerp, heeft Allah de bestemming gegeven een “pen” te zijn, een optekeninstrument. Dienovereenkomstig is alles geregistreerd en zal het blijven registreren van alles wat ermee is overkomen wat ermee in verband staat, zowel wat betreft de gebeurtenissen die het veroorzaakt als de gebeurtenissen die het ondergaat. Alleen de mens is ietwat anders.

Elk onderdeel, dierlijk of niet, is een boek dat zijn verhaal bevat en vertelt. Dat is waarom de aansporing aan ons “lees” luidt in plaats van slechts “schouw aan”. De tekens in de schepping – deze boeken- zijn er niet voor ons om passief aan te zien; ze zijn er eerder voor ons om actief te “lezen”, om te verklaren met onze geesten, om te bevatten. Dit grootse universum, vol met ontelbare bijzonderheden- zulk een grote bibliotheek is het samengesteld voor de opleiding van de mens, die, hoewel een deel ervan, toch anders is. Als toevoeging aan de plicht om te registreren, te schrijven, is de mens ook de bijzondere eer ten deel gevallen te “lezen”. Welk een verheven gebod is het, dit “Iqra”! In tegenstelling tot alle andere wezens in de schepping, is het voor ons niet voldoende dat we de wereld ervaren, het is van grootste belang dat we hem kennen.

Wetenschap is het bestuderen van de natuur en de werking van alle dingen in het heelal, van de eensgezindheid en beginselen die hun wisselwerking bepalen. Wetenschap verzamelt kennis, enerzijds door middel van observatie en classificatie, anderzijds d.m.v. verklaring en experimenten.