Zolang een moslim zich in de richting van de Heilige Moskee in Mekka richt, kan hij of zij op zich overal bidden. Zoals Profeet Mohammed, vrede zij met hem, heeft gezegd (opgetekend door Jabir): “… mij zijn vijf dingen geschonken die niemand voor mij geschonken zijn; … voor mij is van de aarde een moskee en een plek van reiniging gemaakt; daarom kan een ieder uit mijn congregatie die moet bidden, overal bidden (waar hij of zij wenst) …”

Toch is het bouwen van een moskee om Allah te aanbidden, goddelijke erkenning waard. Voor moslims is een moskee, figuurlijk gezien, het “Huis van Allah.” De heilige Koran verklaart: “De moskeeën zijn van Allah …” (72:18), waarmee ze betekenis en meer aanzien krijgen dan de andere gebouwen. Wanneer een moskee eenmaal opgericht is of een bestaand gebouw verbouwd wordt om er te bidden, mag het daarna niet meer voor iets anders gebruikt worden.

De moskee is niet alleen ontworpen om er te bidden, maar kan ook gezien worden als het sociale en culturele epicentrum van een islamitische samenleving. Het wordt zowel gebruikt als ontmoetingsplaats, lesruimte en als plaats waar alle welzijnszaken van de gemeenschap besproken worden.

De moskee heeft haar multifunctionele karakter door de geschiedenis behouden. Zo werd de moskee een complex waar in alle educatieve (scholen, universiteiten), sociale (liefdadigheid), fysieke (ziekenhuizen, baden) en spirituele behoeften van een gemeenschap werd voorzien.

Het belangrijkste is wellicht dat de gemeenschappelijk gebedsdiensten in de moskee, de unieke kracht van het islamitisch gebed laten zien. Daarbij wordt het menselijke ras namelijk verenigd, doordat alle moslims, ongeacht hun ras of sociale positie, schouder aan schouder voor hun Schepper staan.