salaat

Mag ik bidden met een hoofddoek, als ik buiten geen hoofddoek draag?

Posted on by

Een moslima is verplicht om haar hoofd te bedekken. Als zij dit niet doet, is zij verantwoordelijk voor het nalaten van deze verplichting. Aan de andere kant moet een moslim(a) ook vijf maal per dag het gebed verrichten. Door dit te doen voldoet iedere moslim(a) aan de plicht en hij/zij verdient dan ook een grote beloning.

Een vrouw die zich op straat niet bedekt, maar haar lichaam tijdens het gebed wel op de juiste wijze bedekt, haar gebed zal Insha’Allah worden geaccepteerd.

In de Koran staat het volgende: “Houd het gebed aan de twee uitersten van de dag en gedurende de eerste uren van de nacht. Voorzeker, goede werken verdrijven kwade werken. Dit is een aanmaning voor degenen die er lering uit trekken.” (Hûd: 11, 114)

Het gebed en andere soorten goede daden kunnen een ‘middel’ zijn voor de vergeving van de zonden die een mens pleegt. Daarnaast is het een feit dat het gebed mensen ervan weerhoudt om zonden te plegen: “Verkondig hetgeen u in het Boek is geopenbaard, en onderhoud uw gebed. Voorwaar, het gebed weerhoudt van ondeugd en kwaad. En Allah gedachtig te zijn is inderdaad het hoogste. Allah weet wat gij doet.” (Al-Ankaboet: 29,45)

Het is natuurlijk niet mogelijk dat iemand die het gebed vijf maal per dag verricht, in korte tijd afstand neemt van al het kwade. Maar met de tijd zal het gebed, dat een wonder en zegen is voor moslims, hen afstand laten nemen van vele zonden. Een moslim(a) die vijfmaal per dag de wassing verricht en voor Allah, de Genadevolle, verschijnt met de handen gebonden in het gebed, zal zeker afstand nemen van alles wat Hij heeft verboden. Zo ook de vrouw die haar hoofd niet bedekt: zij zal zich bewust worden van haar fout en zij zal zich Insha’Allah (als Allah het behaagt) zo snel mogelijk op de mooiste wijze bedekken.

Wat houdt het istikhara-gebed in?

Posted on by

Het gebed dat je bidt om te begrijpen of een zaak slecht of goed is om te doen wordt het istikhara gebed genoemd. Dit gebed bestaat uit twee rakât. Dit gebed kan gebeden worden voor het slapen gaan. Imam Al-Ghazalie heeft geadviseerd om in de eerste rakât na soera Al-Fatiha soera Al-Kafiroen en in de tweede rakât na soera Al-Fatiha soera Al-Ihlas te reciteren (Ihya’ ‘Oeloem al-Dien, Daar Ihya’ al-Koetoeb al-‘Arabie, 1:207). Daarna wordt de istikhara doea gedaan. Vervolgens dient hij/zij met woedoe te liggen met het gezicht richting de Kaba. Het zien van wit en groen in je dromen is een teken van Khayr (dus goede tekens), en het zien van zwart of rood is een teken van Sharr (dus een slecht teken). Op deze manier dient hij/zij dit gebed 7 nachten te verrichten (indien dit niet mogelijk is kan het ook 1 of 3 keer) en het is bevolen om het gevoel dat je vervolgens in je hart krijgt te volgen.

Het Istikhara-gebed wordt gedaan voor zaken waarover getwijfeld wordt. Eerst wordt er nagedacht wat beter is om te doen wat betreft de zaak. Als er geen beslissing kan worden genomen, dan pas kan het Istikhara gebed verricht worden. Voor de zaken waarvan het zeker bekend is wat goed en wat slecht is, of de zaken waarbij er istishara (overleg) wordt gedaan en een beslissing wordt genomen, kan geen istikhara gebed verricht worden. Want als het al bekend is wat goed en slecht is, waarvoor zou dan het istikhara gebed verricht moeten worden?

De nobele profeet, vrede en zegeningen zij met hem, heeft zijn metgezellen de istikhara geadviseerd. Degene die het istikhara gebed niet heeft kunnen verrichten, dienen alleen de doea te doen. Als ze wel het gebed kunnen verrichten doen ze zowel het gebed als de doea. De istikhara doea die de edele profeet, vrede en zegeningen zij met hem, deed, was als volgt:

اَللّهُمَّ إِنِّى أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بَقُدْرَتِكَ وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظيمِ فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ اَللّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هذَا اْلاَمْرَ خَيْرٌ لى فِى دينى وَمَعَاشِى وَعَاقِبَةِ أَمْرِى فَاقْدُرْهُ لى وَيَسِّرْهُ لى ثُمَّ بَارِكْ لى فيهِ وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هذَا اْلأَمْرَ شَرٌّ لى فِى دينى وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرى فَاصْرِفْهُ عَنِّى وَاصْرِفْنى عَنْهُ وَاقْدُرْ لِى الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ ثُمَّ أَرْضِنى بِه

Allâhoemma innie astakhieroeka bi’ilmika wa astaqdiroeka biqoedratika wa as’aloeka min fadlikal-‘aziem. fa-innaka taqdiroe wa laa aqdiroe wa ta’lamoe wa laa a’lamoe wa anta ‘allaamoel-ghoeyoêb. Allâhoemma in koenta ta’lamoe anna haadhal-amra khayroen lie fie dienie wa ma’aashie wa ‘aaqibati amrie faqdoerhoe lie wa yassirhoe lie. Thoemma baarik lie fieh. Wa in koenta ta’lamoe anna haadhal-amra sharroen lie fie dienie wa ma’aashie wa ‘aaqibati amrie, fasrifhoe ‘annie wasrifnie ‘anhoe waqdoer lil-khaira haythoe kaan. Thoemma ardinie bih.

Welke wereldse voordelen brengt de salât met zich mee?

Posted on by

De dagelijkse verplichte gebeden (salât) vormen de hoeksteen van de religieuze praktijk van de islam. Profeet Mohammed, vrede zij met hem, was zeer aandachtig waar het zijn gebeden betrof en hij moedigde moslims aan ze te verrichten. Alhoewel de gebeden voor Allah gedaan worden, zijn de verplichte gebeden nuttig voor de persoonlijke en sociale ontwikkeling van een moslim.

• Het tijdens de dagelijkse gebeden gedenken van Allah stelt mensen in staat de Goddelijke aanwezigheid te voelen en te ontwikkelen, en waaruit een intiemere directe relatie met God voortkomt. Profeet Mohammed, vrede zij met hem, zei: “op het moment van prosternatie, is men het dichtst bij Allah.”

• Salât is de beste vorm van aanbidding. Het zorgt er dan ook voor dat mensen de spirituele toewijding verwerven om zich te verbinden aan het verwezenlijken van het doel van hun schepping, dat het kennen en aanbidden van Allah is.

• Het ontwikkelt het bewustzijn om in aanwezigheid van Allah te zijn en voorkomt het begaan van zondige daden.

• Alle verplichte gebeden worden (indien mogelijk) in groepen verricht, waarbij rijen worden gevormd zodat de schouders van mensen elkaar raken. Op deze manier worden sociale cohesie en solidariteit tot stand gebracht binnen de gemeenschap. Het vrijdag-, Eid- en Ramadangebed worden altijd in congregatie verricht. Deze manier van bidden bevordert tevens direct contact tussen alle moslims.

• De concentratie en meditatie tijdens de gebeden maken het hoofd leeg. Op vaste tijden op de dag een pauze nemen, voorkomt het opbouwen van stress. Daarnaast bevordert het de vaardigheid van het effectief benutten van de tijd.

• Het (met water) wassen voor het gebed, reinigt de externe lichaamsdelen. Daarnaast verwijdert het de statische elektriciteit van het lichaam en geeft het verlichting en een goed gevoel.

• De fysieke bewegingen tijdens het gebed rekken alle spieren in het lichaam en voorzien in de vitale beweging van de gewrichten, wat artritis kan voorkomen.

Waarom moeten moslims elke dag gaan bidden?

Posted on by

De verplichte gebeden (salaats) zijn de pijlers van de Islam. Lees, om het belang ervan volledig te begrijpen, de volgende vergelijking:

Een meester geeft elk van zijn twee dienaren 24 goudstukken en stuurt ze naar een prachtige landgoed, die op twee maanden reizen afstand is gelegen.

Hij zegt hen: “Gebruik dit geld om je kaartje, je benodigdheden en wat je nodig zult hebben als je bent aangekomen, te kopen. Na een dag gereisd te hebben, zul je bij een doorreis station komen. Kies daar een vervoersmiddel, dat je je kunt veroorloven.”

De dienaren vertrekken. De een geeft slechts een klein beetje geld uit voor hij het doorreis station bereikt.

Hij maakt zo wijs gebruik van zijn geld, dat zijn meester hem het duizendvoudige geeft. De andere dienaar vergokt 23 van de 24 goudstukken, voor het bereiken van het station. De eerste dienaar adviseert de tweede:

“Gebruik dit goudstuk om je kaartje te kopen, anders zul je moeten lopen en honger lijden. Onze meester is gul. Misschien vergeeft hij je. Misschien kun je een vliegtuig nemen, zodat we het landgoed in een dag kunnen bereiken. Zo niet, dan zul je te voet moeten gaan en twee maanden honger lijden tijdens het doorkruisen van de woestijn.”

Iedereen kan zien wat er zal gebeuren, als hij de raad van zijn vriend in de wind slaat.

Luistert nu naar de volgende uitleg. Zowel jullie die niet bidden als jij, mijn ziel, die niet tot bidden geneigd bent. De meester is onze Schepper. De ene dienaar stelt de gelovige mensen voor, die vol overgave bidden; de andere vertegenwoordigt de mensen die niet van bidden houden.

De 24 goudstukken zijn de 24 uren in een dag. De boerderij is de hemel, het doorreis station het graf en de reis voltrekt zich van het graf naar het eeuwige leven. Afhankelijk van hun daden en gedrag, heeft deze reis voor iedereen een verschillend tijdsduur. Sommige van de waarlijk toegewijde mensen leggen duizend jaar, als een bliksemschicht af in een dag, terwijl anderen 50 duizend jaar afleggen met de snelheid van verbeelding. De Koran verwijst naar deze waarheid in (22:47) en (70:4).

Het kaartje zijn de verplichte gebeden, die bij elkaar opgeteld, in een uur verricht kunnen worden. Als je 23 uur per dag aan wereldse zaken besteedt en het uur dat overblijft niet voor de verplichte gebeden gebruikt, ben je een dwaze mislukkeling. Misschien dat je in de verleiding komt om de helft van je geld voor een loterij te gebruiken, waar duizend mensen aan meedoen. De kans om te winnen is 1 op duizend, terwijl degenen die bidden 99 procent kans hebben om te winnen. Als je niet tenminste één muntstuk gebruikt om een onuitputtelijke schat te bemachtigen, is er duidelijk iets mis met je.

Waarom wordt voor de aanvang van een gebed (salât) de adhan verricht?

Posted on by

Eén van de eerste dingen die een niet-moslim opvalt wanneer hij naar een moslimland reist, is de echo van de oproep tot gebed die met regelmatige tussenpozen tijdens de dag te horen is. Moslims kondigen de gebedstijden van de dagelijkse gebeden aan door een speciale oproep te reciteren, die de adhan wordt genoemd. Deze bestaat uit het verkondigen van de grootheid van Allah, de geloofsbelijdenis van de islam en nodigt de mensen uit tot het gebed. Ongeacht het land waar de adhan verricht wordt, wordt deze altijd hardop in het Arabisch gereciteerd. Hieronder volgen de oorspronkelijke Arabische tekst en de vertaling ervan.

Arabische transcriptie:

Allahoe akbar, Allahoe akbar

Ashadoe an la ilaha ill Allah

Ashadoe anna Moehammadoer Rasoeloellah

Haya alas salah, Haya alas salah

Haya alal falah, Haya alal falah

Allahoe akbar, Allahoe akbar

La ilaha ill Allah

Vertaling:

Allah is de grootste, Allah is de grootste

Ik getuig dat er geen andere godheid is dan Allah

Ik getuig dat Mohammed de Boodschapper van Allah is

Kom naar het gebed, kom naar het gebed

Kom naar de verlossing, kom naar de verlossing

Allah is de grootste, Allah is de grootste

Ik getuig dat er geen andere godheid is dan Allah

Hoe is de adhan tot stand gekomen?

Toen Profeet Mohammed, vrede zij met hem, na de migratie vanuit de onderdrukkende stad Mekka, de eerste moskee in Medina bouwde, rees de vraag hoe hij mensen kon laten weten dat de tijd naderde om voor het gebed samen te komen. De Profeet, vrede zij met hem, beraadslaagde met zijn metgezellen, zoals gewoonlijk was bij zaken van algemeen belang. Sommigen stelden voor een klok te luiden, zoals de christenen deden, anderen een hoorn te blazen zoals de joden deden, of op een trommel te slaan en zo verder. Niemand was echter tevreden met deze suggesties. Het moest iets zijn dat uniek zou zijn voor de islam. De Profeet, vrede zij met hem, bad om leiding in deze kwestie. Een paar dagen later, kwam een van de metgezellen naar de moskee gerend en vertelde de Profeet, vrede zij met hem, dat hij een man zag die met harde stem een aantal zinnen riep, waarmee hij mensen vroeg zich te verzamelen voor het gebed. Na deze woorden gehoord te hebben, zei Mohammed, vrede zij met hem, dat het een droom van Allah was en vroeg hij Bilal op de muur van de moskee te klimmen en de woorden te roepen. Na het horen van deze woorden kwamen er anderen die zeiden dat ze dezelfde woorden in hun droom hadden gehoord. Op deze bijzondere manier werd de adhan de oproep voor het gebed van de moslims.

Degene die de adhan reciteert en vlak voor het gemeenschappelijke gebed een tweede oproep (iqama) doet, wordt muezzin genoemd. De muezzin assisteert de imam. Net als bij de functie van de imam, vervult meestal iemand uit de gemeenschap de rol van muezzin, hoewel de meeste moskeeën daar een vaste persoon voor hebben of iemand die door het bestuur voor deze functie is aangewezen. Meestal wordt degene met de mooiste stem als muezzin gekozen.

De muezzin van Profeet Mohammed, vrede zij met hem, was Bilal, een vroegere zwarte Afrikaanse slaaf met een prachtige stem. Bilal bekeerde zich als slaaf tot de islam en werd door zijn niet-moslim meester zwaar mishandeld. Om een einde aan zijn vervolging te maken, werd Bilal gekocht door Aboe Bakr en gaf hij hem zijn vrijheid. Tot aan de dood van de profeet (vzmh) vervulde Bilal meer dan tien jaar lang de rol van “Muezzin van de Boodschapper”. Uit verdriet voor het overlijden van de profeet, zwoor hij nooit meer de adhan ten gehore te brengen.

De adhan wordt vanaf een toren, die minaret genoemd wordt, ten gehore gebracht. Hoewel de vorm van de minaret van cultuur tot cultuur en met de architectonische stijl die zich in moskeeën ontwikkelde, verschilt, werd de vorm van de “l” en “de pen” door de Ottomanen wijd verbreid toegepast. Deze vorm symboliseerde het belang dat de islam aan het vergaren van kennis en de eenheid van Allah hecht. Omdat vanaf de eerste openbaring aan Mohammed, vrede zij met hem, het gebod “lees” (Koran 96:1) van kracht was, zijn vooral kennis en wijsheid erg belangrijk in de islam. De Profeet heeft ook gezegd dat het vergaren van kennis een verplichting is voor alle moslims, zowel vrouwen als mannen.

De adhan en de minaret worden beide tot de kerntekens gerekend die op de aanwezigheid van de islam en moslims in een land wijzen. In landen waar moslim een minderheid vormen, is het niet toegestaan om de adhan op een dagelijkse basis publiekelijk te laten horen. Na wat eerste aarzelingen wordt het bouwen van minaretten in de meeste landen toegestaan. Om de niet-moslims die in de buurt van de moskee wonen niet te storen, dringen moslims ook niet aan op toestemming om de adhan publiekelijk ten gehore te brengen. In moskeeën in niet-moslimlanden is de rol van de muezzin dan ook minder uitgesproken.

Moeten de gemiste gebeden later verricht worden?

Posted on by

Het antwoord op de vraag is: ja, als we een van de vijf dagelijks verplichte gebeden missen, dan moeten we die inhalen (en volgens de Hanafi’s het gemiste witr-gebed ook), onafhankelijk van hoeveel er zijn opgestapeld.

Imam Al-Nawawî, de grote hadith-deskundige en Shâfi’î geleerde, overlevert in zijn Majmû’ dat de geleerden het erover eens zijn (ijmâ’an, oftewel met consensus) dat gebeden die opzettelijk gemist zijn ingehaald moeten worden. Er was een geleerde, Ibn Hazm, die zei dat dat niet bestond, zijn mening is echter niet geldig vanwege het feit dat zijn mening tegen de consensus van de geleerden ingaat en ook niet ondersteund wordt door de bewijzen. Het is dus een ongeldige mening en de mensen mogen deze mening niet aanhouden of op basis daarvan handelen.

Enkele bewijzen:

1) De Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, heeft gezegd: “Wie een gebed vergeet, zij moeten het verrichten zodra zij het zich herinneren.” [Al-Boechari en Moeslim]

Imam Al-Nawawî zegt hierop dat als de bewijzen erop duiden dat men het gebed moet inhalen als men het doet uit vergeetachtigheid, dat het dan nog duidelijker is dat we ook de gebeden moeten inhalen die opzettelijk (bijv. uit luiheid) gemist zijn.

2) Allah, soebhânahoe wa ta’âlâ, zegt: “(…) verricht het gebed tot Mijn gedachtenis.” (Soera Tâ Hâ, 20:14)

In zijn tafsîr zegt imam Al-Koertoebî dat dit een bewijs is voor de meerderheid (van de geleerden), aangezien Allah geen onderscheid maakt tussen het gebed verrichten binnen zijn tijd of erbuiten en het bevel (om te bidden) hier een verplichting inhoudt.

3) De Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, heeft gezegd: “Als een van jullie zich verslapen heeft voor het gebed of het heeft vergeten, laat hem dan bidden wanneer hij het zich herinnert want voorwaar, Allah de Almachtige en Majestueuze zegt: ‘(…) verricht het gebed tot Mijn gedachtenis.’” (Moeslim)

Hier zien we dus nogmaals: als iemand het gebed moet inhalen als hij het onopzettelijk heeft gemist, laat staan diegene die het opzettelijk mist.

4) De geleerden hebben bovendien ook de bevelen van de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, over het inhalen van het vasten e.d. als bewijs genomen dat ook het inhalen van de gebeden verplicht is, aangezien beide gebonden zijn aan bepaalde tijden.

Men kan vragen: waarom zijn er overleveringen over het inhalen van gebeden die gemist zijn met een excuus zoals vergeetachtigheid en slaap, en niet over gebeden die uit luiheid zijn gemist? Het antwoord is simpel: de eerste generaties van moslims misten nooit hun gebed zonder excuus. Zelfs de hypocrieten [moenafikoen] onderhielden het gebed uit angst voor de reactie van de gelovigen. Het was dus niet nodig om te zeggen dat men gebeden moest inhalen die gemist zijn zonder excuus: dat kwam niet voor.

De enige juiste en navolgbare mening is dus dat we gemiste gebeden moeten inhalen, of ze nou gemist zijn uit luiheid of vanwege vergeetachtigheid of slaap. De afwijkende zwakke meningen van enkele individuele geleerden worden niet eens in beschouwing genomen.

Imâm al-Haramayn Al-Joewaynî, nog een grote hadith-deskundige, bevestigt ook dat er geen gewicht wordt gegeven aan die geleerden die hier anders over denken.

Een uitzondering echter is als men bewusteloos is voor een periode van meer dan vijf gebeden. Als de tijd van het zesde gemiste gebed verstrijkt en diegene is nog steeds niet ontwaakt van die bewusteloosheid, dan hoeft hij geen gebeden in te halen die hij door die bewusteloosheid heeft gemist. [Marâqî al-Falâh] De uitzondering van bewusteloosheid is volgens de Hanafi wetschool, we zijn niet op de hoogte van uitzonderingen in de andere wetscholen.

Alle vier de wetscholen en vrijwel alle geleerden zijn het er echter over eens dat de gemiste gebeden over het algemeen ingehaald moeten worden.

Waarom moeten moslims gaan bidden?

Posted on by

Bidden schenkt de ziel en het verstand rust en is makkelijk voor het lichaam. Bovendien transformeert de juiste intentie onze daden en ons gedrag in aanbidding. Zo wordt onze korte levensduur ten goede van het eeuwige leven in de andere wereld besteedt en krijgt ons voorbijgaande leven een soort duurzaamheid.

Het verplichte gebed is de pijler van religie en de beste van goede daden. Degene die niet bidt, kan geen gebouw van religie bouwen op het fundament van geloof. Elk fundament waar een gebouw niet op gebouwd is, kan verwijderd worden. De Boodschapper (vzmh) heeft ons geleerd dat het is als een rivier die langs ons huis stroomt. Degene die er vijf keer per dag in baadt, wordt van al het vuil gereinigd (dat hem in de tijd tussen twee baden in, bevuild kan hebben). Daarnaast heeft hij geleerd dat de verplichte gebeden als boetedoening kunnen dienen voor de kleinere (niet zo zware) zonden die tussen de gebeden in begaan zijn (Moeslim, “Tahara,” 16).

De Koran verklaart dat het verplichte gebed ons behoedt voor het begaan van onfatsoenlijkheden en andere slechte daden (29:45). Daarnaast dient het om berouw te tonen en Allah om vergeving te vragen. Op dezelfde manier kan een goede daad die direct na het begaan van iets slechts, verricht wordt ervoor zorgen dat die slechte daad vergeven wordt. Het wordt dan ook ten zeerste aangeraden om direct na een slechte daad iets goeds te doen. Net als het verplichte gebed, kan een dergelijk manier van handelen ons van ander kwaad weerhouden.

Bidden lijkt een inspannende opgave, maar geeft in werkelijkheid juist een onbeschrijfelijke rust en gemoedsrust. Degenen die bidden reciteren ashhadu an la ilaha illa Allah (ik getuig dat er geen Godheid buiten Allah is). Alleen Hij kan leed of voordeel schenken. Hij is de Alwijze, Die niets zonder reden doet; de Albarmhartige, Wiens genade en beloning overvloedig zijn. Door te geloven, zien gelovigen in elke gebeurtenis een deur naar de rijkdom van Allah’s Genade en kloppen zij daarop door middel van hun smeekbedes. Aangezien zij weten dat hun Heer en Ondersteuner alles controleert, zoeken zij hun toevlucht tot Hem. Door volledig op Hem te vertrouwen en zich volledig aan Allah over te geven, kunnen zij het kwaad weerstaan. Hun geloof geeft hen volkomen (zelf)vertrouwen.

Zoals alle goede daden, komt moed voort uit geloof in en trouwe toewijding aan Allah. Zoals alle slechte daden, komt lafheid voort uit misleiding. Als de Aarde zou ontploffen, zouden de dienaren van Allah met een waarlijk verlicht hart, niet bang zijn – zij zouden het zelfs als wonder van de Macht van de Eeuwig-Aanbedene kunnen opvatten. Een rationele maar niet-gelovige filosoof beeft wellicht al van angst bij het zien van een komeet, laat staan als die de Aarde zou raken.

Ons vermogen om in onze eindeloze behoeften te voorzien, is nihil. We staan bloot aan bezoekingen waar we met onze eigen kracht geen weerstand aan kunnen bieden. Terwijl onze wensen en eisen, ons lijden en onze zorgen zo groot zijn als onze verbeelding, beperkt onze kracht zich tot wat we kunnen bereiken.

Iedereen die niet geheel blind is voor de waarheid, begrijpt dat het beste dat we kunnen doen, is om ons over te geven aan Allah, Hem te aanbidden, in Hem te geloven en vertrouwen in Hem te hebben. Een veilige weg geniet de voorkeur boven een gevaarlijke, zelfs wanneer de kans om die veilig af te leggen, klein is. De weg van geloof leidt ons met een hoge mate van zekerheid tot het eeuwige geluk; tegelijkertijd levert de weg van ongeloof en zondigen geen voordeel op en leidt deze vrijwel zeker tot oneindig verlies. Net als ontelbare experts en mensen met inzicht en kennis, zijn zelfs de reizigers op deze wegen, het eens over deze waarheid.

Samenvattend, is geluk in deze wereld, net als geluk in de andere wereld, afhankelijk van overgave aan Allah en Hem met toewijding dienen. Loof Hem dus altijd, door te zeggen: “Eer aan Allah voor gehoorzaamheid en succes op Zijn weg,” en dank Hem dat we Zijn gelovige en aanbiddende dienaren (mogen) zijn.

Hoe vaak moet het gebed (salât) verricht worden?

Posted on by

Laten we met de volgende overlevering van de Profeet Mohammed (vzmh) beginnen: “Ik laat twee dingen achter. Zolang jullie deze twee als leidraad nemen zullen jullie niet afdwalen en op het rechte pad blijven. Dit is de Koran en mijn soennah” (Hakem 1/93).In de Koran staan een tal van verzen waarin wordt gezegd dat een moslim moet bidden. Drie voorbeelden zijn:

“En onderhoud het gebed en betaal de zakaat (verplichte liefdadigheid) en buig (in het gebed) met hen die buigen” (2:42)

“Die deemoedig in hun gebeden zijn” (23:2)

“Bid daarom tot Allah en (breng) offer(s) voor Hem alleen” (108:2)

In de koran staat niet hoe we moeten bidden en hoe vaak. Er staan wel aanwijzingen en verwijzingen. In de Koran staat dat we hiervoor de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, moeten volgen, zoals volgt uit de volgende koranverzen:

(O Mohammed) Zeg: “O mensheid, ik ben waarlijk voor jullie allen de boodschapper van Allah, van hem aan Wie het koninkrijk van de hemelen en de aarde toebehoort. Er is geen Allah dan Hij. Allah geeft het leven en doet sterven. Geloof daarom in Allah en zijn boodschapper en volg hem zodat jullie het recht pad zullen vinden (7:158)

Zeg (o profeet): “Indien jullie Allah liefhebben, volg mij dan, Allah zal jullie liefhebben en je zonden vergeven. Allah is vergevingsgezind, genadig (3:31).

Eén van de taken van de Profeet (vzmh) is het uitleggen van de koran door het leven ervan. In een van de overleveringen zegt de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem: “Bid zoals jullie mij hebben zien bidden” (Boechari, Adhan, 18).

Het bovenstaande laat zien dat een gelovige hoort te bidden en hij dient dit te doen door het volgen van de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem. Het is nu van belang om te weten hoe de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, heeft gebeden. De handelingen die gedaan dienen te worden heeft Allah via de engel Djibriel (Gabriel) aan de profeet Mohammed (vzmh) laten zien. De overlevering gaat als volgt:

“De engel Djibriel kwam naar mij (Mohammed, vzmh) toe en fungeerde als imam. Hij (Djibriel) kwam op twee verschillende dagen vijf keer langs. Op de eerste dag kwam Djibriel op een tijdstip waarbij de schaduw van een voorwerp zo groot als een schoenveter was en leidde toen het middaggebed. Het tweede tijdstip dat Djibriel kwam was de schaduw van een voorwerp even groot was als het voorwerp zelf en leidde toen het namiddaggebed. Bij zonsondergang kwam Djibriel weer langs en leidde toen het avondgebed. Het nachtgebed leidde Djibriel toen aan de horizon geen licht meer te zien was. Tot slot kwam Djibriel langs voor het ochtendgebed toen de dag aanbrak.

Op de twee dag kwam Djibriel op andere tijdstippen langs. Voor het middaggebed kwam Djibriel op een tijdstip wanneer de schaduw van een voorwerp zijn eigen lengte bereikt had. Het tweede tijdstip was op een moment dat de schaduw van een voorwerp twee keer zijn lengte had bereikt en Djibriel leidde toen het namiddaggebed. Daarna leidde Djibriel het avondgebed en vertrok weer. Voor het nachtgebed kwam Djibriel langs na het verstrijken van één derde van de nacht. Tot slot leidde Djibriel het ochtendgebed toen het licht begon te worden.

Na het ochtendgebed sprak Djibriel toe tot de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, en zei: “O Mohammed. De gebedstijden zijn de tijden die overblijft tussen deze twee tijdstippen” (Tirmidhi, Salât 1 en Abu Dawoed, Salât 2)”

Dat het ochtendgebed uit 2 soenna en 2 fard, het middaggebed uit 4 soenna, 4 fard en 2 soenna, het namiddaggebed 4 soenna en 4 fard, het nachtgebed uit 4 soenna, 4 fard, 2 soenna bestaat weten we door het feit dat de Profeet (vzmh) dit zo heeft gedaan. Het belang van het bidden van de soenna blijkt uit de volgende overleveringen.

“Wie buiten de fard gebeden 12 rakât (soenna) bidt zal van Allah als beloning een huis krijgen in het paradijs. Deze zijn: 2 in de ochtend voor de fard, 4 voor de fard 2 na de fard in de middag, 2 na fard in de avond en 2 na fard bij het nachtgebed.” (Tirmidhi, Salât, 189; Nasaî, Kiyam al-Layl, 66; Ibn Madjah, Iqama, 100)

“Moge Allah genadevol zijn aan diegenen die 4 rakât voor de fard in de namiddag bidden” (Tirmidhi, Salât, 301).

Over de 4 rakât voor de fard tijdens het nachtgebed heeft Aishja (moge Allah tevreden met haar zijn) overgeleverd dat de Profeet dit altijd deed voordat hij aan het fard gebed begon (Zaylai, a.g.e., II, 145 vd.; as-Shawkaani, a.g.e., III, 18). Tevens vertelt Aishja dat de Profeet (vrede zij met hem) elke dag witr bad (Boechari, Witr 2, Moeslim, Moesafiren 137, (745); Nasai, Kiyam al-Layl 30,(3,230); Tirmidhi, Salaat 334, (456); Abu Dawoed, Salât 343, (1435,1437).

En wie gehoorzamen is aan Allah en de Boodschapper, zij zijn met hen aan wie Allah zegeningen heeft geschonken, namelijk de profeten, de waarachtigen, de getuigen en de rechtschapenen en dat zijn uitstekkende metgezellen (4:69).

Samengevat kunnen we zeggen dat onze liefde voor Allah kunnen uiten door het volgen van de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, in zijn handelingen; zo ook het bidden van de soennah gebeden.

Waarom wordt er in sommige gemeenschappen na de salât gezamenlijk doea verricht?

Posted on by

Zover we weten is er geen hadith bekend, dat de tasbeeh en doea gezamenlijk werd gedaan met een ‘dirigent’. In de tijd van onze welgeliefde Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, was dit ook niet nodig. Alle sahaba’s deden dit met volle overgave.

Er kwamen echter tijden dat moslims de salât (het gebed) verrichtten en meteen de moskee verlieten, zonder de tasbeeh en de doea te doen. Dit zien we tegenwoordig ook helaas terug in vele moskeeën.

Om dit verval te voorkomen, hebben de geleerden in de Ottomaanse tijd het gezamenlijke tasbeeh en doea met begeleiding van de moe’ezzin (de ‘dirigent’) ingesteld. Hier begeleidt de moe’ezzin na de salât de tasbeeh en worden na afloop alle handen naar Allah gericht voor doea. Iedereen doet doea en de imam sluit meestal de doea af door voor alle moslims op de hele wereld doea te doen. De moslims die ook hun handen hebben opgeheven zeggen ‘Amien’ voor deze doea. Hierna reciteert de imam een paar verzen uit de Koran. Als het tijd is voor Magrib (avond) of Fadjr (ochtend) gebed, reciteert hij de drie laatste verzen van soeratoel Hasjr.

Onze geliefde Profeet, vrede en zegeningen zij met hem:

“Voor wie in de ochtend drie keer ‘E-oezoe billahissemi-il alieemi minesj-sjeytaanirradjieem’ zegt en hierna de laatste drie ayats van soeratoel Hasjr reciteert, zal Allah zeventigduizend engelen de opdracht geven om voor hem tot de avond doea en istigfar (vergeving vragen) te doen. Als die persoon die dag sterft zal hij als sjehied (martelaar) sterven. Degene die deze ayets (verzen) in de avond reciteert zal tot de ochtend hetzelfde krijgen” (Tirmidzi, Fedail,22)

Hoewel in de tijd van onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, de tasbeeh niet gezamenlijk werd gedaan, waren er wel sahaba’s die gezamenlijk bijeen kwamen om dzikr te doen. Hieronder zijn enkele hadith waarin onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, dit niet verbiedt maar juist toelaat.

Volgens de overlevering van Muawiye (Radiyallahoe anh) zag onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, een groep sahaba’s die zittend een ring vormden. Hij ging naar hen toe en vroeg: “Met welk doel zijn jullie samengekomen en hier gaan zitten?”

Zij zeiden: ‘’We zitten hier om dzikr te doen voor Allah, Djelledjelaloehoe, we betuigen onze dank aan Hem die ons een geloof als islam en nog vele gunsten heeft gegeven.”

Onze nobele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, vroeg nogmaals waarom ze daar zaten.

Zij zeiden: “We zweren dat dit de enige reden is waarom we hier bij elkaar zitten.”

Hierna zei onze geliefde Profeet, vrede en zegeningen zij met hem: ‘’Ik heb jullie niet laten zweren omdat ik jullie van liegen beschuldigd. Maar Djibriel (Gabriël) is gekomen en heeft vermeld dat Allah Zijn Trots over jullie heeft geuit tegenover de engelen.’’ (Muslim, Zikr 40)

Abdoellah Ibn-Abbas heeft vermeld:

“Mensen gingen in de tijd van Rasoelloellah (profeet Mohammed), vrede en zegeningen zij met hem, na de fard salât (gebed) luid dzikr voor Allah doen (Boechari, Adhan 841)

‘De genade en zegen van Allah is samen met de gemeenschap’ (Tirmidzi , Fiten, 7; Nesai, Tahrim, 6)

Doea en tasbeeh hoeft dus niet in een gemeenschap verricht te worden, hoewel de zegen van Allah over de gemeenschap is.