De geboden en verboden van de islam zijn ingesteld om de basale mensenrechten, het leven, menselijke generaties, bezit en het menselijke verstand te beschermen. Dit zijn fundamentele principes, die niet in de loop der tijd veranderen of van de ene tot de andere cultuur verschillen.

Het islamitische standpunt ten opzichte van abortus is gebaseerd op bovenstaande principes, in het bijzonder op de bescherming van het leven, mensenrechten (van de baby) en menselijke generaties. Moslimgeleerden zijn het erover eens dat het beëindigen van het leven van een mens, verboden is. Ook zijn ze het erover eens dat een embryo na vier maanden zwangerschap een volledig functionerend menselijk wezen geworden is, dat het recht heeft om te leven.

Over abortus wanneer voordat het embryo vier maanden oud is en nog geen volledig functionerend menselijk wezen is, verschillen de moslimgeleerden van mening. De meerderheid van de geleerden hangt echter het standpunt aan, dat abortus zelfs in dit stadium niet plaats zou moeten vinden, tenzij de gezondheid van de moeder in gevaar is of er een unieke noodzaak voor is.

Net zoals de moeder niet het recht heeft om haar kind na de geboorte te doden, heeft zij ook niet het recht om voor de geboorte een eind te maken aan het leven van de baby in haar buik.

Op dezelfde wijze heeft een mens niet het recht zijn of haar leven te beëindigen, omdat het leven hem of haar door God is toevertrouwd. Alleen God heeft het recht om het leven te beëindigen. Ziek zijn en het daarbij horende lijden, kan vroegere zonden teniet doen of ons tot een hogere rang van spiritualiteit aan het Hof van Allah laten opstijgen.