In welke stijl is de Koran geschreven?
Wat benadering, presentatie en oplossing betreft is de Koran uniek. Zij behandelt alle onderwerpen van theologische waarde en overtreft alle schriftelijke documentatie van pre- en post-islamitische tijdperken in de rijke variatie van haar inhoud. In plaats van een onderwerp op de bij theologen of apostolische schrijvers gebruikelijke systematische manier te benaderen, benadrukt de Koran haar eigen bijzondere veelzijdige methode te hebben: Tasriefi. Met andere woorden, vertoont zij variatie, wisselt zij onderwerpen af, gaat zij tussen onderwerpen heen en weer, verwijst zij naar voorgaande onderwerpen en herhaalt zij met opzet en doelbewust eenzelfde onderwerp in unieke ritmische en recitatieve vormen om het begrip, leren en herinneren ervan te vergemakkelijken:
Zie hoe Wij de openbaringen en tekenen tonen opdat zij zullen begrijpen en onderscheiden (6:65).
De Koran toont ons de orde van het universum. Vrijwel alle soorten of variaties aan bestaande dingen, tonen zich zij aan zij of gemengd aan ons. Op dezelfde wijze toont de Koran ons variaties die door een speciaal ritme met elkaar verbonden zijn, om de tekenen van Allah’s eenheid te laten zien. Tegelijkertijd erkent zij (de Koran) dat een dergelijke stijl sommige tegenstanders aan haar Geopenbaarde oorsprong kan doen twijfelen (6:106). Zij verklaart tevens waarom zij dit doet: om het menselijk intellect aan te sporen na te denken over eenheid in variatie, en harmonie in diversiteit. In feite, behandelt ieder hoofdstuk een groot aantal onderwerpen op verschillende manieren; een kenmerk dat slechts bijdraagt aan haar unieke schoonheid en onnavolgbare welsprekendheid. Iemand die aandachtig reciteert of een intelligent gehoor heeft, kan van dergelijke ritmische tonen genieten in de mate waarin de Koran zelf verklaart: Allah heeft de mooiste boodschap in de vorm van een Boek neergezonden, consequent in zichzelf, in paren, dat de huid van degenen die ontzag hebben voor hun Heer doet huiveren. Vervolgens worden hun huid en harten volgzaam in het herinneren van Allah. Zo is de leiding van Allah: Hij leidt ermee wie Hij wil. En voor degenen die Allah toestaat af te dwalen, is er geen leiding. (39:23)
Bovendien zijn de verzen en hoofdstukken van de Koran niet chronologisch gerangschikt. Sommige verzen die samen onthuld en geplaatst zijn, worden door andere verzen voorafgegaan en opgevolgd. Sommige hoofdstukken en verzen zijn lang, andere zijn kort. Deze ordening is een onderdeel van haar wonderbaarlijkheid.
Arabisch, de taal der openbaring, is het uiterlijke lichaam van de Koran. Religie bestaat niet alleen uit filosofie of theologie, maar is een methode om alle dimensies van ons wezen te verenigen. Derhalve is het Arabisch een wezenlijk, onlosmakelijk onderdeel van de Koran. Het is niet louter als taal der openbaring gekozen, zodat dat de Arabieren uit die tijd het zouden begrijpen, maar omdat een universele religie om een universele taal vraagt.
De Koran ziet de wereld als de wieg van broeder- en zusterschap. Zij probeert alle rassen, kleuren en geloven als broeders, zusters en dienaren van Allah te verenigen. De taal waarin zij is geopenbaard, vormt een basis gegeven dat mensen helpt om religieuze werkelijkheden te onderzoeken en alle dimensies van hun wezen op basis van de Standaard van Allah met elkaar te verenigen. Omdat geen enkele vertaling gelijk is aan het originele Arabisch, kunnen vertalingen niet tijdens verplichte gebeden worden opgezegd. Zonder het Arabisch kan men een goede moslim zijn, maar slechts een klein beetje van de Koran begrijpen.
Of het nu om religieuze, spirituele, sociale, wetenschappelijke, morele, juridische of filosofische kennis gaat, binnen de islam is de Koran de bron van alle kennis. Als gids tot het goede, heeft zij vier hoofddoelen: het aantonen van het Bestaan en de Eenheid van Allah, het leveren van bewijzen voor profeetschap en het hiernamaals, het verkondigen van het aanbidden van Allah en het uiteenzetten van de beginselen van gerechtigheid. Haar verzen wijden voornamelijk uit over deze doelen. Derhalve omvatten zij principes van geloof, regels om richting te geven aan het menselijk leven, gedetailleerde informatie over de Wederopstanding en het hiernamaals, hoe men Allah dient te aanbidden, moraliteit, directe of indirecte informatie over bepaalde wetenschappelijke feiten, principes van ontstaan en verval van beschavingen, geschiedkundige uiteenzettingen over vroegere beschavingen, enzovoort.
De Koran is een bron van genezing, daar haar toepassing in het dagelijks leven vrijwel alle psychologische en sociale ziekten geneest. Daarnaast vormt zij een kosmologie, epistemologie, ontologie, sociologie, psychologie en wet, die geopenbaard is om het menselijk leven voor alle mensen, ongeacht tijd of plaats, te sturen. De nobele Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) verklaart bovendien: “Allah houdt meer van de Koran dan van de hemelen en Aarde en degenen erin.” (Darimi, Sunen, 2:533).