Nadat hij zekere tekens en gewaarwordingen begon te ervaren, zowel uiterlijk als innerlijk, van de missie en het gezag dat voor hem was bestemd, werd voor de toekomstige Profeet Mohammed, vrede en zegeningen zij met hem, eenzaamheid zeer dierbaar. Hij ging altijd naar een afgelegen plek in de bergen rond Mekka, voornamelijk naar een grot in de berg Hira. Daar bracht hij lange periodes door in spirituele afzondering, ongestoord door menselijk gezelschap, en ging op in gebed en meditatie. Op een zekere nacht aan het einde van Ramadan, omstreeks het jaar 610, toen hij 40 jaar was, kwam de Engel Djibriel naar hem en commandeerde hem: “Lees!” Hij zei: “Ik ben geen lezer”, waarop, zoals Hijzelf het vertelde,” Djibriel me vastpakte en onderdompelde in zijn omhelzing tot hij mijn uiterste uithoudingsvermogen had bereikt. Dan liet hij mij los en zei: “Lees!” Ik zei: ”Ik ben geen lezer.” Opnieuw nam hij me vast en omhelsde me tot het uiterste van mijn uithoudingsvermogen en liet me weer los en zei:” Lees!” Opnieuw zei ik,” Ik ben geen lezer.” Een derde keer omhelsde hij me als tevoren, liet me los en zei: ” Lees: in naam van Uw God die schiep, die de mens schiep van een druppel bloed, hangend (aan de wand van de baarmoeder van de moeder). Lees, en Uw Heer is de Allermildste, die leerde doormiddel van de pen, die de mens leerde wat hij niet wist.” (Koran, 96:1-5).