Wanneer moslims het nieuws van de dood van een familielid of vriend horen, herhalen ze wat in de Koran wordt aangeraden: “…Zeg: we behoren aan God en naar Hem zullen wij wederkeren” (2:155). Volgens de moslimtraditie dient een dode zo snel mogelijk begraven (niet gecremeerd) te worden. Het begrafenisproces bestaat uit de volgende drie stadia:

1. Het lichaam wordt geprepareerd om begraven te kunnen worden. Het lichaam wordt voor de laatste keer ritueel gewassen, waarbij het gebruikelijk is dat een moslimman door een mannelijk familielid of en mannelijke imam wordt gewassen en een moslimvrouw door een vrouwelijk familielid, vroedvrouw of vrouwelijke geestelijke. Het lichaam wordt met de armen langs het lichaam neergelegd en in wit linnen gewikkeld.

2. Vervolgens wordt het geprepareerde lichaam naar de moskee gebracht voor een kort begrafenisgebed. Het begrafenisgebed wordt door de hele congregatie uitgesproken, waarbij moslims zich achter de kist opstellen. Bij het begrafenisgebed hoeven de standaard-onderdelen van het gebed (salaat) zoals vooroverbuigen en prosterneren niet verricht te worden. Het gebed wordt gevolgd door een ronde van erkenningen van de goede daden van de persoon en mensen worden uitgenodigd alles wat zij nog van de overledene tegoed hadden, kwijt te schelden en te vergeven.

3. Vervolgens wordt de kist in een begrafenisstoet naar de begraafplaats gebracht. Het geniet de voorkeur dat het lichaam zonder kist begraven wordt. Het wordt op de rechterzijde gelegd, met het gezicht richting de Kaaba. Gewoonlijk gooien alle aanwezigen drie handen aarde in het graf, terwijl ze passages uit de Koran reciteren en God voor de overleden persoon om vergeving vragen. Uitbundige grafstenen en bedekte graven worden afgekeurd, omdat men het geld daarvoor beter als aalmoes aan de levenden kan geven.

Tijdens en na de begrafenisceremonie bezoeken vrienden, buren en verwanten de familie van de overledene waarbij zij hen condoleren met de woorden: “moge God haar (of zijn) ziel met Zijn Genade zegenen.” Ook brengen zij eten mee, omdat zij weten dat de familie waarschijnlijk te verdrietig is om zich met eten koken bezig te houden. Ook is het gebruikelijk om voor het spirituele heil van de overleden de Koran te reciteren.