In die verduisterde tijd, lag het duister dikker en zwaarder over één land dan over elk ander. De buurlanden Perziё, Byzantium en Egypte bezaten een glimp van beschaving en een zwak schijnsel van wetenschap, maar het Arabische schiereiland, dat geïsoleerd en afgesneden werd door uitgestrekte oceanen en zand, was cultureel en intellectueel gezien één van ’s werelds meest achtergestelde gebieden. Hijaz, de geboorteplaats van de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, had zelfs niet de beperkte ontwikkeling van de aangrenzende regio’s doorgemaakt, geen enkele sociale evolutie doorlopen of enige noemenswaardige intellectuele ontwikkeling bereikt. Hoewel hun hoog ontwikkelde taal de fijnste nuances in betekenis kon uitdrukken, toont studie van hun literatuur het beperkte bereik van hun kennis. Dit alles toont ons hun lage culturele en burgerlijke normen, hun diepgewortelde bijgelovige aard, hun barbaarse en wrede gebruiken en hun lompe en ontaarde morele normen en waarden.

Het was een land zonder regering, daar elke stam soevereiniteit claimde en zichzelf als onafhankelijk beschouwde. Het enige gezag dat erkend werd, was dat van de jungle. Diefstal, brandstichting en moord van onschuldige en zwakke mensen was de norm. Leven, bezit en eer werden continu bedreigd en stammen stonden altijd op gespannen voet met elkaar. Een onbetekenend incident kon ontaarden in een wrede strijd, die zo hevig kon worden dat die het gehele land decennialang in zijn greep kon houden. In ‘De Arabische Beschaving’ schrijft Joseph Hell :

Deze strijd vernietigde het gevoel van nationale eenheid en leidde tot een ongeneeslijk particularisme; elke stam beschouwde zichzelf als zelfbekwaam en de rest als hun rechtmatige slachtoffers van moord, roof en plundering.

Nauwelijks in staat het zuivere van het onzuivere, het wettige van het onwettige te onderscheiden, waren hun opvattingen van moraal, cultuur en beschaving primitief en lomp. Hun leven was wild en hun gedrag barbaars. Zij gingen zich te buiten aan overspel, gokken en drinken. Zij waren zonder enige schaamte naakt in elkaars bijzijn en vrouwen gingen geheel naakt rond de Kaaba.

Voor het behoud van hun status, doodden zij liever hun dochters dan dat zij een of andere ‘minderwaardige’ als schoonzoon en eventuele erfgenaam zouden accepteren. Zij trouwden met hun verweduwde stiefmoeders en kenden geen enkele manieren op het gebied van eten, kleding en properheid. Als aanbidders van stenen, bomen, afgoden, sterren en geesten, waren zij de leringen van eerdere Profeten totaal vergeten. Zij hadden nog een vaag besef dat Abraham en Ismael hun voorvaderen waren, maar de religieuze kennis en het begrip van God van deze voorvaderen was totaal verloren gegaan.

Uit dit land begon daarna het licht van de nobele profeet te stralen. De nobele profeet Mohammed (vrede zij met hem) veranderde de manier van denken, gewoonten en normen van de mensen. Hij veranderde de ongemanierden en barbaren in beschaafde mensen, boosdoeners in godsvruchtige en rechtschapen lieden. Hun onhandelbare en koppige natuur werd getransformeerd in een toonbeeld van gehoorzaamheid en onderwerping aan de wet. Een land dat eeuwenlang geen enkele noemenswaardige grote man had voortgebracht, schonk, onder zijn leiding, het leven aan duizenden nobele zielen, die afreisden naar verre landen om de beginselen van religie, normen en beschaving te prediken en te onderwijzen. Dit alleen al is een bewijs van zijn verheven karakter en zijn profeetschap!