De authenticiteit van de Koran is een historisch feit. Miljoenen kopieën van de Koran in de wereld zijn precies hetzelfde. Niemand kan een kopie van de Koran uit het verleden of heden laten zien, die het kleinste verschil met een andere kopie vertoont. Ten tijde van de Profeet Mohammed (vzmh) werd de Koran op drie verschillende manieren bewaard:

Profeet Mohammed, vrede zij met hem, had officiële klerken, waarvan het aantal opliep tot 40. Omdat de Koran in 23 jaar in delen geopenbaard werd en de Profeet, vrede zij met hem, niet wist wanneer hij een nieuwe openbaring zou ontvangen, had hij altijd een schrijver bij zich. Wanneer hij een nieuwe openbaring had ontvangen, droeg Profeet Mohammed, vrede zij met hem, deze aan de schrijver voor, die deze direct noteerde. Vervolgens vroeg hij de schrijver voor te lezen wat hij had opgeschreven, om het te controleren en eventuele fouten te corrigeren. Later werden de geschreven passages van de Koran naar de moskee gebracht, waar ze door anderen uit het hoofd geleerd of gekopieerd konden worden.

Vanaf de begindagen van zijn profeetschap vroeg de Profeet, vrede zij met hem, zijn metgezellen de passages van de Koran die tot dan toe aan hem geopenbaard waren uit het hoofd te leren. Als gevolg daarvan kenden honderden mensen de Koran uit het hoofd.

Toch bestond nog steeds de mogelijkheid dat mensen tijdens het proces van uit het hoofd leren en overschrijven fouten zouden maken. Deze mogelijkheid werd weggenomen door een controle mechanisme van publiekelijke controle van de Koran. Elk jaar reciteerde Profeet Mohammed, vrede zij met hem, tijdens de Ramadan de hele Koran ten overstaan van alle moslims, die op hun beurt hun geschreven kopieën en wat zij uit het hoofd kenden, controleerden. In de laatste Ramadan voor hij stierf, werd deze controle recitatie zelfs tweemaal achter elkaar gedaan.

Binnen het eerste jaar na het overlijden van de Profeet, vrede zij met hem, werd onder voorzitterschap van Zayd bin Sabit, de hoofdschrijver van de Profeet, vrede zij met hem, een comité opgericht, om de verschillende delen van de Koran in boekvorm samen te brengen. Hoewel velen, waaronder Zayd zelf, de Koran uit het hoofd kenden, werd het objectieve criterium van ‘het handhaven van tenminste twee geschreven passages van ieder vers’ toegepast. Dit proces vond publiekelijk (in de moskee) plaats. De volledige Koran kwam dus in deze vroege kritische tijden tot stand.

De traditie van het reciteren van de volledige Koran tijdens de Ramadan en het uit het hoofd leren van de Koran wordt ook vandaag de dag nog in ere gehouden door duizenden, of misschien wel miljoenen moslims die de hele Koran uit het hoofd kennen.