Gaan de overledene kinderen naar het paradijs?

In de islam begint de leeftijd van wettelijke en religieuze verantwoordelijkheid met de puberteit. Een kind waarvan de puberteit nog niet begonnen is, hebben nog niet de kennis en vaardigheden opgedaan van het onderscheiden van goed en kwaad, en kunnen daarom niet verantwoordelijk worden gehouden voor hun daden.

Iemand jonger dan de leeftijd van puberteit verantwoordelijk houden of tot de hel veroordelen, zou voor zowel verstand als religie zeer zeker onrechtvaardig zijn. Voordat deze leeftijd is bereikt, bezit iemand nog niet het verstandelijke vermogen om de impliciete concepten van religie te begrijpen. Hoe kunnen we dan verwachten dat iemand met volle overtuiging gelooft?

In religieus opzicht accepteert de islam het idee van de erfzonde niet. Een baby komt puur en zuiver, zonder de last van andermans zonden ter wereld. Daaruit volgt dat een baby die in een vroeg stadium van zijn of haar leven sterft, niet veroordeeld zal worden. Met de puberteit voltooit de mens zijn of haar fysieke en mentale groei. Bepaalde emoties, die ons gedrag daadwerkelijk op de proef stellen, beginnen zich voor te doen. Volgens de islam, gaat een kind dat vóór de puberteit sterft, dus naar het paradijs, ongeacht welk geloof het kind eventueel toe behoort. Wanneer iemand na de puberteit sterft, zal hij of zij verantwoordelijk worden gehouden voor zijn of haar geloof en daden.