HOME DIVERSE

Is uithuwelijken een islamitisch verplichting?

Posted on by

Het beeld bestaat dat vrouwen in moslimlanden binnen het huwelijk geen rechten hebben, dat ze gedwongen worden met een man te trouwen die ze niet zien zitten en dat de oorzaak daarvan ligt in de afscheiding van vrouwen in de islam. De waarheid is echter dat een vrouw in de islam het recht heeft haar eigen huwelijkspartner te kiezen of een huwelijksvoorstel af te wijzen. Dit recht werd moslimvrouwen 14 eeuwen geleden gegeven, in een tijd waarin vrouwen in het grootste deel van de wereld geen enkele huwelijksrechten bezaten.

De lezer dient een onderscheid te maken tussen gedwongen huwelijken en gearrangeerde huwelijken. In de islam is het essentieel, dat de toekomstige man en vrouw beiden uit vrije wil het huwelijk ingaan. Profeet Mohammed (vzmh) heeft gezegd: “De vrouw zal niet trouwen voordat zij haar toestemming heeft gegeven.” Een andere stelling die aan de profeet (vzmh) wordt toegeschreven, is: “…Wanneer een man zijn dochter weggeeft in een huwelijk waar zij niet achter staat, zal het huwelijk ontbonden worden …”. Hij beschouwde een huwelijk ook als ongeldig, wanneer de bruid bij hem kwam klagen dat haar vader haar tot het huwelijk gedwongen had. Het moge duidelijk zijn, dat gedwongen huwelijken in de islam verboden zijn.

Toch komt het in sommige moslimlanden, en ook in niet-moslimlanden, voor dat de vader of een mannelijk familielid een vrouw dwingt met een man te trouwen, waarmee zij niet wil trouwen. Degenen die een vrouw tot een huwelijk dwingen, volgen duidelijk niet de leringen van de islam. Dit kan simpelweg het gevolg zijn van een gebrek aan religieuze kennis en scholing. Het onvermogen van sommige moslims om de geboden van hun religie op te volgen, kan uiteraard niet aan de islam worden toegeschreven.

Gearrangeerde huwelijken zijn geen onderdeel van de islam, noch vereist de islam dit. Er is geen enkele verwijzing in de koran of in het voorbeeld van de profeet (vzmh) te vinden die moslims opdraagt een huwelijk te arrangeren. Net als in vele andere culturen, komen gearrangeerde huwelijken voort uit de praktische noodzaak om het mensen makkelijker te maken elkaar, met oog op een huwelijk, te ontmoeten. Omdat de islam de westerse gewoonte van ‘daten’ en relaties aangaan niet goedkeurt, is het gebruikelijk dat toekomstige echtgenoten aan elkaar door hun ouders of vrienden worden voorgesteld. Dit kan op zeer verschillende manieren gebeuren en verplicht het koppel nergens toe. Ze kunnen er, op elk moment in het proces van elkaar leren kennen, mee stoppen. De enige eisen die de islam stelt, zijn dat het koppel, zowel privé als in het openbaar, niet alleen samen mag zijn en het doel van de ontmoetingen de intentie van een huwelijk dient te hebben.

Honderd jaar geleden bestond het met elkaar uitgaan, ‘daten’, niet in het westen. Het bemiddelen en de relatiebureau’s in de hedendaagse westerse cultuur zijn een manier waarop het oude gebruik van uithuwelijken in een nieuw jasje wordt gestoken. Hoewel het niet door de islam wordt opgelegd, voelen sommige mensen zich prettig bij gearrangeerde huwelijken en tonen recente studies aan dat gearrangeerde huwelijken succesvoller zijn dan andere methodes. Het hoge scheidingpercentage van 50 % in de Verenigde Staten laat zien dat ‘daten’ geen garantie geeft op succes in het huwelijk. Sinds de seksuele revolutie in de jaren ’60 zijn de scheidingpercentages in westerse landen alleen maar toegenomen. Het is zeer verontrustend dat mensen die besluiten om voor het huwelijk samen te wonen, na het huwelijk een grotere kans hebben te gaan scheiden. De opvatting dat men door te ‘daten’ de meest geschikte levenspartner zal vinden, wordt dan ook niet geheel ondersteund door het beschikbare sociale bewijs.

De islam moedigt het vormen van gezinnen door middel van het huwelijk aan, omdat alleen door middel van het huwelijk gezonde gezinnen tot stand kunnen komen en kunnen worden behouden. Op hun beurt waarborgen gezonde gezinnen, een gezonde samenleving.

Binnen de islam wordt een huwelijk als wettig beschouwd wanneer aan de volgende drie voorwaarden is voldaan:

• Beide partijen accepteren elkaar voor het leven

• Er dienen twee of meer getuigen te zijn bij het huwelijk

• Een van de partners (meestal de man) dient een financiële toezegging (mahr of bruidsschat) te doen die de andere partner (meestal de vrouw) na een eventuele scheiding een inkomen garandeert. Dit kan in goed overleg tussen de beide partners gebeuren.

Wat is de betekenis van het woord islam?

Posted on by

Letterlijk, betekent het woord ‘islam’ ‘onderwerping’ of ‘overgave’ en betekent het woord ‘moslim,’ ‘degene die zich heeft onderworpen (of overgegeven).’ Het woord ‘islam’ is afgeleid van de stam ‘seleme’ wat in het Arabisch ‘vrede’ betekent. In religieus opzicht, wordt een moslim dus gedefinieerd als iemand die zich in het diepste vertrouwen heeft onderworpen (of overgegeven) aan Allah en als gevolg daarvan vrede met zichzelf en met zijn of haar sociale en natuurlijke omgeving heeft (bereikt).

Deze definitie komt overeen met hoe wij het universum waarnemen. Bedenk hoe iedere entiteit in het universum bepaalde natuurwetten volgt. De aarde volgt altijd dezelfde weg die Allah voor haar bepaald heeft. Op een bepaalde manier, heeft de aarde zich aan Allah onderworpen. Bedenk hoe bijen voortdurend honing maken en spinnen voortdurend hun webben weven. Door in overeenstemming met de van tevoren voor hen bepaalde geaardheid te leven, hebben de bij en spin zich ook onderworpen aan Allah. Op die manier zouden we dus de aarde en de bij moslim kunnen noemen. Eigenlijk kan iedereen die zich aan Allah onderworpen heeft, als moslim beschouwd worden.

Is de islam een nieuwe religie?

De islam is geen nieuwe religie. De Koran, het heilige boek van de islam, vertelt ons dat de waarheden die het bevat in essentie dezelfde zijn als die Allah door de eeuwen heen aan de mensheid heeft geopenbaard. Zo is de islam, voor een op de vijf mensen in de wereld, zowel een religie als een manier van leven, die uit vier fundamentele en elkaar aanvullende aspecten bestaat.

• Het verklaart het bestaan en verbindt het leven van de mens op een manier met Allah en het universum, die het verstand en het hart bevalt.

• Het laat zien hoe het geloof in engelen, profeten, heilige geschriften, het hiernamaals en de Goddelijke Beschikking op een natuurlijke wijze voortvloeien uit het geloof in Eén ware God.

• Het beschrijft het erkennen en aanbidden van Allah als de belangrijkste functie van het menselijk bestaan.

• Tenslotte biedt de islam universele en tijdloze principes voor menselijk en moreel gedrag om er voor te zorgen dat de voortdurende menselijke ontwikkeling zal resulteren in individueel en gemeenschappelijk geluk.

Gezamenlijk voorzien deze vier aspecten van de Islam moslims van een diepgaande zelfrealisatie en betekenis, een stevige overtuiging en een sterke toewijding aan de beoefening ervan.

Is de islam tegen democratie?

Posted on by

Terwijl politieke, sociale en economische ideologieën zich alleen met bepaalde veranderlijke aspecten van ons aardse bestaan bezighouden, is de islam in de eerste plaats gericht op de onveranderlijke aspecten van het leven en het bestaan. Wanneer we religie of de islam met democratie willen vergelijken, dienen we ons te realiseren dat democratie een systeem is, dat voortdurend in ontwikkeling is en veranderd wordt. Om die reden kunnen alleen de wereldse aspecten van de islam met democratie vergeleken worden.

De profeet, vrede zij met hem, heeft gezegd dat: “alle mensen net zo gelijkwaardig zijn als de tanden van een kam.” Hij heeft ook gezegd: “Jullie stammen allen af van Adam en Adam komt uit de aarde. O dienaren van Allah, wees broeders (en zusters).” Degenen die rijker en machtiger zijn dan anderen of tot bepaalde families of etnische groeperingen behoren, hebben geen aangeboren recht om over anderen te heersen.

De islam stelt geen bepaalde absolute vorm van regering voor en probeert die ook niet vorm te geven. In plaats daarvan biedt de islam fundamentele principes, die richting geven aan het algemene karakter van een regering, staat en het aan de mensen zelf overlaten om, afhankelijk van de tijd en omstandigheden, een regeringsvorm te kiezen. De islam kent de volgende basisprincipes:

• Macht ligt in waarheid, een weerlegging van het algemeen aanvaarde idee dat waarheid op macht berust.

• Rechtvaardigheid en de regel der wet zijn essentieel.

• Vrijheid van geloof en het recht op leven, persoonlijk bezit, voortplanting en (zowel geestelijke als lichamelijke) gezondheid mogen niet geschonden worden.

• De privacy en immuniteit van het individuele leven dient behouden te blijven.

• Niemand kan zonder bewijs worden veroordeeld of voor de misdaad van een ander beschuldigd en gestraft worden.

• Een adviserend bestuurssysteem is van essentieel belang.

Zoals de islam mensen en samenlevingen verantwoordelijk houdt voor hun eigen geloof, hebben mensen ook de verantwoordelijkheid zichzelf te besturen. Moderne democratische systemen brengen dezelfde plichten met zich mee, als de islam een samenleving oplegt.

Door deze plichten met elkaar te delen, werken mensen met elkaar samen en leggen ze de basis die nodig is om ze uit te kunnen voeren. De regering bestaat uit al deze fundamenten. Daarom raadt de islam een regering aan die gebaseerd is op een sociale overeenkomst. Mensen kiezen de bestuurders en stellen een raad samen, om kwesties van algemeen belang in te bespreken. De samenleving neemt in zijn geheel deel aan het controleren van het bestuur.

Met name ten tijde van het bewind van de eerste vier kaliefen (632-661) werden bovengenoemde fundamentele principes voor bestuur – inclusief vrije verkiezingen – volledig nagevolgd. Na Ali, de vierde kalief, veranderde het politieke systeem in een sultanaat (koninkrijk), dat in die tijd de norm was in de wereld. In tegenstelling tot het kalifaat, werd de macht in het sultanaat overgedragen aan familie van de sultan. Hoewel men niet langer vrije verkiezingen hield, werden andere principes in de regering en samenleving behouden, die de kern vormen van de hedendaagse liberale democratie.

Tegenwoordig is er geen land dat door moslims geregeerd wordt, waar deze idealen volledig gehandhaafd worden. De meeste moderne moslimlanden bevinden zich in een overgangsperiode. Aan het einde van de rit zullen zij hopelijk stabiele politieke systemen vormen, waarna moslimlanden de democratie in de wereld tot grote hoogten zullen helpen stijgen.